جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در گفتگوی آگوستین De Libero Arbitrio، گفتگوی او اودیوس استدلالی برای ناسازگاری علم پیشین الهی و آزادی انسان ارائه می دهد، موضعی که ما اکنون آن را «تقدیرگرایی الهیاتی» می نامیم. از آنجایی که این موضع با تعهدات الاهیاتی آگوستین سازگار نیست، او می کوشد تا اشکالی را در استدلال اودیوس آشکار کند. سنت فلسفه تحلیلی مدرن، استدلال های آگوستین علیه جبرگرایی الهیاتی را به اشتباه تفسیر کرده است و در نتیجه، استدلال های او کمتر مورد توجه قرار می گیرد و اغلب نادیده گرفته می شود. آگوستین اغلب به عنوان پذیرنده درک جبرگرایانه از اراده آزاد (به نام سازگاری) توصیف می شود، حتی اگر متن De Libero Arbitrio، De Civitate Dei و چندین ضد پلاژی متأخر چنین دیدگاهی را پشتیبانی نمی کند. تفسیر امیدوارکننده‌تر از استدلال آگوستین این است که او نسخه‌ای از اختیار را تأیید می‌کند که به موجب آن افعال آزاد فقط در رابطه با علیت، اما نه در ارجاع به پیش‌دانش، امکانات جایگزین دارند. او استدلال می کند که اعمال اراده آزاد، علت آن چیزی است که اراده شده است. بنابراین، هیچ از دست دادن آزادی با دانش پیشین از یک اراده متضمن نیست، حتی اگر آن اراده جایگزینی نسبت به پیش آگاهی نداشته باشد. این تعبیر روشی منحصر به فرد برای حل مسئله تقدیرگرایی الهیاتی را در بر می گیرد که دارای فواید گوناگونی است: با دیگر آثار آگوستین هماهنگی بیشتری دارد، از تناقضات مختلف دخالت خداوند در امور انسانی جلوگیری می کند و می توان آن را به نحو ثمربخشی با روش های دیگر حل این مشکل ترکیب کرد. مسئله تقدیرگرایی برای ایجاد یک نظریه جامع از پیش آگاهی، مشیت و اختیار. یک اعتراض شدید به راه‌حل آگوستین این است که یک عامل نمی‌تواند واقعاً آزاد باشد، بدون اینکه توانایی انجام دیگری را داشته باشد، صرف نظر از مفاد پیش‌دانش خدا. من استدلال می کنم که کیفیت مهم و دارای شهود احتمالات جایگزین، آزادی عمل در علیت است. از آنجایی که راه‌حل آگوستین احتمالات جایگزین را نسبت به علیت می‌پذیرد (در واقع دلایل بیشتری برای تأیید این نوع احتمالات جایگزین ارائه می‌کند)، او آزادی اراده قوی را با رد آزادی اختیار در پیش‌دانش به خطر نمی‌اندازد.