جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی تصویر کارل اف اچ هنری از نقش انسان در آموزه های وحی و الهام خود پرداخت. این مطالعه این پرسش را مطرح کرد که آیا تصویر او از آن نقش در وحی هماهنگ است یا با نقشی که در الهام ارائه شده است. این پرسش از توجه به فرمول بندی خود هنری از آموزه های وحی، الهام و انسان ناشی می شود. تز این پایان نامه این است که از آنجایی که انسان توانایی ذاتی دریافت، درک و انتقال وحی را بدون کمک الهی دارد، به همین ترتیب باید از او انتظار داشت که بدون نظارت دقیق یا جامع روح القدس، این توانایی را در سطح الهام اعمال کند. در جریان بررسی مشاهده شد که انسان در حین مکاشفه به طور فعال و مستقل از اراده، وجدان، ظرفیت زبانی، قوای استدلال، حافظه و مهارت های کلامی خود برای دریافت، تبیین یا بیان وحی استفاده می کند. طبیعت آن چنان با انسان سازگار است که برای درک و انتقال آن نیازی به کمک ماوراء طبیعی ندارد. در واقع قوای استدلال او حتی می تواند بین وحی و وحی شبه تمایز قائل شود. با این حال، وقتی صحبت از الهام می شود، انسان به عنوان فردی که فاقد ظرفیت طبیعی برای انجام وظیفه، یعنی نوشتن وحی است، تصویر می شود. این ناتوانی ناشی از گناهکاری ذاتی اوست. برای حل این مشکل، خداوند باید انسان را تحت یک دوره طولانی آموزش جامع قرار دهد. با این حال، این آمادگی او را واجد شرایط اجرای مستقل نقش خود در الهام نمی‌کند. بنابراین، مردی که به عنوان فعال، مستقل، و به طور طبیعی شایسته و آماده برای مکاشفه تصویر می شود، اکنون در سطح الهام به عنوان فردی به تصویر کشیده می شود که به طور طبیعی ناتوان، آماده، منفعل و کاملاً وابسته به کمک های ماوراء طبیعی است. این در حالی است که انسان به طور اشتباه دریافت می کند، می فهمد، به یاد می آورد و ظرفیت زبانی برای بیان وحی را دارد. در واقع، باید ذهن روح القدس به او داده می شد و حتی در انتخاب کلمات هدایت می شد. یعنی هنری اجازه نمی دهد که استعدادهای طبیعی نویسنده در الهام، همان طور که در مکاشفه انجام می دهد، عمل کند. و همچنین ضعف ها و محدودیت های انسان را که در الهام ترسیم شده است نمی پذیرد که بر دریافت و انتقال وحی او تأثیر داشته باشد. با توجه به اصرار او بر شفافیت وحی، شکل گزاره‌ای آن، ظرفیت زبانی انسان، هویت محتوایی بین وحی و الهام، و نیز یکسان بودن عامل انسانی در این دو رویداد، تصویر متفاوت هنری از نقش انسان در این پدیده‌ها نشان دهنده ناسازگاری است.

ترجمه ماشینی : این مطالعه به بررسی رابطه بین آموزه‌های خلقت و وحی در اندیشه انجیلی می‌پردازد، به ویژه با تمرکز بر نوشته‌های دو رهبر برجسته «نئوانجلیکالیسم»، برنارد ال. رام و کارل اف. اچ. هنری. نئوآنجلیکالیسم در دهه 1940 در آمریکا به عنوان واکنشی علیه بنیادگرایی دهه اول قرن بیستم ظهور کرد. یکی از اهداف آن این بود که انجیلییسم را از گرایشات ضد فکری بنیادگرایی رها کند و در عین حال اعتقاد به الهام کامل و تاریخی بودن کتاب مقدس را حفظ کند. در نتیجه، انجیلی ها به دنبال هماهنگ کردن سوابق آفرینش کتاب مقدس با اکتشافات زمین شناسی مدرن بوده اند. اهداف این تحقیق دو چیز است: اول، توضیح چگونگی و چرایی تفاوت برنارد رام و کارل هنری در درک آموزه‌های وحی و خلقت، و دوم، کشف دلایلی که چرا رام، هانری و اکثر الهی‌دانان و دانشمندان انجیلی. درکی استعاری از ایام خلقت اتخاذ کنید، زمانی که اکثریت بزرگ دانشمندان در صد سال گذشته روزهای خلقت را به معنای واقعی کلمه، یعنی روزهای بیست و چهار ساعته، درک کرده اند. رویکرد این پژوهش توصیفی، تطبیقی، تحلیلی و ارزشیابی است. دو فصل اول به معرفی موضوع و بررسی پیشینه تاریخی درک انجیلی از وحی و خلقت می پردازد، در حالی که دو فصل بعدی که به صورت توصیفی نیز می باشد، به تفصیل اندیشه رام و هانری را در مورد آموزه های وحی و آفرینش بررسی می کند. خلقت و به ویژه دیدگاه آنها در مورد روزهای خلقت. فصل پنجم که در بخش عمده ای تطبیقی ​​و تحلیلی است، مشتمل بر مقایسات و تقابل بین اندیشه رامند هنری در باب مکاشفه و خلقت و نیز ماهیت خاص روزهای خلقت است. مرحله ارزیابی شامل بحث در مورد چرایی اهمیت این موضوع برای انجیلییسم است که در قسمت آخر فصل 5 و در خلاصه و نتیجه گیری در فصل 6 ذکر شده است. تفاوت‌های رام و هنری در آموزه‌های وحی و خلقت را می‌توان تا حد زیادی بر اساس روش‌شناسی‌ها و مواضع فلسفی متفاوت این دو توضیح داد. تقابل بین رویکردهای انجیلی برای درک ایام خلقت و رویکردهای دانش غیرانجیلی به بهترین وجه بر اساس درک انجیلی از وحی و الهام توضیح داده می شود.