جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آئین شیوا سیدانته، یک مکتب فکری شیوایی است که به سه مقوله اصلی خداوند، روح و ماده اعتقاد دارد. در اندیشه هندویی، آئین شیوا سیدانته، آئین تکامل یافته نام دارد؛ زیرا اندیشه‌های بنیادین شیوا‌پرستی را تشکیل می‌دهد و در اندیشه‌های نظری و عملی، الگویی کامل برای دیگر طریقت‌های شیوایی فراهم می‌آورد. این شیوه از سلوک معنوی، بر مجموعه ادبیاتی به نام آگَمَه‌ها که به معنای منبع تعلیم است، مبتنی است. در این نظام، شیوا به عنوان قدرت مطلق شناخته می‌شود که برتر از جهان و اساس کائنات است و منشاء خلقت، حفظ و انحلال عالم است. این قدرت مطلق، خود را به اَشکال مختلفی چون خدای ریاضتکش و به شکل حیوان، انسان و گیاه نشان می‌دهد. او را با نام‌های هَرَه و شیوا می‌خوانند و دارای هشت صفت است که قدرت او را نشان می‌دهد. اندیشه‌های شیوا سیدانته را می‌توان در دو بُعد نظری و عملی معرفی و شناسایی کرد. اندیشه‌های نظری شیوا سیدانته عبارتند از: خدا، جهان، انسان، نجات و معرفت. در این سنت، خداوند جهان را از طریق نیروی خلّاقه خویش یعنی شَکتی به وجود می‌آورد و در آفرینش جهان، مایا علّت مادی جهان است. اندیشه‌های عملی شیوا سیدانته را می‌توان در اعمال یُگایی، مراقبه، کُندالینی، مَنتَره و ذکر، تشرّف و مَندَله معرفی کرد. ویژگی برجسته این آئین، استفاده از معرفت و اعمال عبادی برای رسیدن به نجات و دوری از جهل و نادانی است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که در آئین شیوا سیدانته، سالک می‌تواند از طریق اعمال یُگایی و مراقبه، جهل و نادانی را که علّت اصلی اسارت دنیوی است از بین ببرد و از این طریق به نجات دست یابد. این پژوهش، با استناد به متون کلاسیک و دست اول، به شیوه تحلیلی-توصیفی فراهم آمده است.