جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

باور به ظهور و قيام منجي، در آيين‌هاي باستاني ايران و دين اسلام به‌صورت‌هاي گوناگون ثبت شده است. در اين زمينه بررسي برخي مؤلفه‌ها نظير فراگيري صلح و آرامش در عالم پس از ظهور منجي از موضوعات مورد اتفاق تمامي اديان و در مقابل وقوع نبردهاي ميان خير و شر و برخي موضوعات ديگر از موارد مورد اختلاف اين اديان است. حال با تکيه بر اين موضوع در وهلۀ نخست بررسي شباهت‌ها و تفاوت‌هاي منجي‌باوري در آيين‌هاي باستاني و دين اسلام و در مرحلۀ بعد بررسي و اثبات وجود منجي‌گرايي از ابتداي ظهور دين‌باوري بشر و نشان‌ دادن عناصر متعالي باور به مهدويت در دين اسلام، از اهداف پژوهش حاضر هستند. برهمين‌اساس، مقاله در تلاش بوده تا با تکيه بر روش تحليلي ـ تطبيقي و با بهره‌گيري از منابع کتابخانه‌اي به بررسي و مقابلۀ منجي‌‌گرايي در آيين‌هاي اسلامي و اديان باستاني بپردازد. مطالعۀ منابع به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد که اصل باور به يک نجات‌دهنده، در هر دوره‌اي شکل خاصي به خود گرفته و همواره افراد در مقابل ناعدالتي‌ها و وقايع ناگوار زمانه منجي و نجات‌دهنده‌اي را جست‌وجو کرده‌اند.