جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تصوف به دلیل رویکردی درون نگر به دین پدید آمد که به دنبال انگیزه عاطفی قوی در رابطه بین خدا و انسان بود. با چنین نگاهی، صوفیان بر اساس تجربه دینی خود به تفسیر قرآن پرداختند و گفتمان خاصی را پدید آوردند که وضعیت روحی آنها را در ارتباط با خدا آشکار ساخت. این گفتمان تفسیری که «زبان حقیقت» نامیده می‌شود، عمدتاً مبتنی بر جنبه‌های فردی و ذهنی بود که حتی می‌توانست برای بسیاری از روحانیون رسمی تحریک‌آمیز به نظر برسد. با این حال، روش‌های ذهنی خاص صوفیان در تفسیر قرآن، از بسیاری جهات با علم هرمنوتیک عصر جدید سازگاری دارد. کشف ابزارهای آزادسازی زبان از ویژگی‌های مشترک استادان بزرگ دوران قدیم، حلاج و ترمذی و غیره و شخصیت‌های برجسته عصر ما، ریکور و هوسرل است. کلیدواژه ها: قرآن، تفسیر صوفیانه قرآن، هرمنوتیک

آیین قربانی، به ‌عنوان رفتاری دینی ـ اجتماعی ازجمله آیین‌های کهنی است که در میان اقوام مختلف به شیوه‌های گوناگون وجود داشته است. پژوهش حاضر به روش توصیفی ـ تحلیلی می‌کوشد به تحلیل قربانی‌های حیوانی در متون نظم روایی (تا قرن هفتم) بپردازد. نتایج پژوهش، نشان می‌دهد که تعدیل قربانی‌های انسانی به قربانی‌های حیوانی از آثار نیک پایه‌گذاران ادیان الهی است. در متون مختلف ادب فارسی، اغلب حیواناتی مانند: گاو، شتر، گوسفند، اسب و گاه مادیان، گورخر، الاغ و ماکیان به مناسبت‌های گوناگونی مانند بلاگردانی، دفع نحوست و چشم‌زخم، شکرگزاری، کامیابی در اُمور، تولّد فرزند، تقویت روان مرده، دفع جادو و ابطال طلسم قربانی می‌شوند. آیین قربانی در متون حماسی و عرفانی به طور یکسان بازتاب یافته است، اما در متون غنایی با توجه به فضای عاشقانة این متون، اغلب سخن از تقدیم و بخشیدن حیوانات به معابد و آتشگاه‌ها است و به ندرت از ریختن خون حیوانات سخن می‌رود و نمود برجسته‌ای ندارد. نظریات بلاگردانی فریزر و خشنودی ایزدان از بویس و تایلور در تحلیل مصادیق قربانی، کارآمدتر و انعطاف‌پذیرتر از سایر نظریه‌ها در این باره است.