جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایجاد روحیۀ نشاط و امید در جامعه، ضمن فواید گوناگون، موجب می‌شود مردم با انرژی مضاعف تلاش کنند و در سایۀ این فعالیت‌های پرشور، پیشرفت همه‌جانبه در عرصه‌های مختلف حاصل شود. اکنون سؤال این است که چگونه نشاط و امید را در جامعه ایجاد کنیم و سطح آن را ارتقا دهیم؟ در این تحقیق با روش توصیفی‌تحلیلی، آیۀ ۷ سورۀ ابراهیم بررسی و معلوم شد که این آیه حاکی از دو سنت الهی در رابطه با آثار شکرگزاری و کفران نعمت است. روحیۀ شکرگزاری و دوری از کفران، عاملی بی‌بدیل در ایجاد و ارتقای سطح امید، شادی، شور و تکاپو، تلاش، قدرشناسی و مثبت‌نگری است. هدف این تحقیق، اثبات این مدعاست که سنن الهی این آیه با توجه به ویژگی‌هایش‌، پیامی دارد که موجب می‌شود فرهنگ‌سازی عمومی طبق آن، نقش چشمگیری در ایجاد روحیۀ شکر و دوری از کفران و در‌نتیجه، گسترش نشاط و امید در جامعه داشته باشد. در این راستا، پس از تعریف سنت‌ها و بررسی ویژگی‌های آن‌ها، به اثبات وجود دو سنت در آیۀ ۷ سورۀ ابراهیم پرداخته شده است؛ سپس تأثیر هریک از ویژگی‌های این دو سنت بر تبلور روحیۀ شکر و دوری از کفران بررسی گردید. در ادامه اثر این روحیه در ایجاد نشاط و امید مورد توجه قرار گرفت و در‌نهایت، با الهام از روش فرهنگ‌سازی قرآن، چگونگی فرهنگ‌سازی عمومی طبق پیام این آیه تبیین گردید.

سنت های تربیتی آن دسته از قوانین قطعی و حتمی الهی هستند که از سوی پروردگار جهانیان به منظور تربیت و تعالی بشر و پرورش قوای بی کران انسانی در راستای نیل به تکامل وجودی او ، تحقق یافته اند . این قوانین به صورت ثابت و به دور از هرگونه تغییر و دگرگونی همیشه بر زندگی انسانها جریان دارند و به عنوان یکی از راهکارهای عالی و عملی در امر تربیت انسانی مورد توجه قرار گرفته و سهم بزرگی از آیات قرآن کریم و آموزه های وحیانی را به خود اختصاص داده اند . این پایان نامه،پژوهشی است که با هدف شناخت این دسته از سنت های الهی و آگاهی از نحوه ی صحیح استخراج آنها از منبع وحی و همچنین بررسی تعدادی از مصادیق آن ، صورت پذیرفته و در آن سنت هایی در رابطه با تقوا، توکل، شکر، ذکر الهی، حیات طیبه و...استخراج شده و اثر تربیتی آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . بدین منظور با مراجعه به قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام و با استفاده از کتب معتبر اسلامی و شیعی ، ابتدا به بحث حول محور تربیت انسانی و سپس به بررسی سنت های الهی پرداخته و آنگاه در راستای شناخت و استخراج سنت های تربیتی از قرآن گام برداشته شده است . از بررسی این پژوهش می توان دریافت که قرآن کریم ، در امر تربیت انسانی نیز مانند سایر عرصه های زندگی ، به ارائه راهکارهایی متقن و قطعی پرداخته که توجه به آنها دستیابی به هدف تربیت آدمی را تضمین می نماید. همچنین می توان فهمید که شناخت و آگاهی از سنن تربیتی الهی و کشف و استخراج و استنباط از آنها ، گامی بلند و اساسی در راستای تحقق مقصود تربیت آدمی بوده ، دستیابی به این امر عظیم و خطیر را میسّر نموده ، مسیر آن را هموار می نماید.