جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انقلاب 25 ژانویه 2011 مصر، نقطه عطفی میان دو دوره مهم در تاریخ مصر و نیز در بین تمام نیروهای سیاسی و اجتماعی آن به ویژه جنبش‌های اسلامی به شمار می‌رود. برخی از این جنبش‌ها که تا پیش از این از ترس ابزارهای قلع و قمع نظام سیاسی حاکم در عهد مبارک در دالان‌های تقیه سیاسی پنهان شده بودند، در این دوره قدرتمندانه، به صورت جدی و با استراتژی‌های خاص ظهور پیدا کردند و برخی که تا پیش از این به دور از دسته‌بندی‌های سیاسی و اشکال مختلف آن، تنها به فعالیت‌های تبلیغی می‌پرداختند، این بار آنچه را در دل داشته و بدان معتقد بودند، آشکار ساخته و اعلام ‌نمودند که دین چیزی جز سیاست نیست و برپایی دولت اسلامی واجب کفایی است. برخی از جنبش‌ها نیز که تا پیش از این، از خشونت ابراز پشیمانی و توبه سیاسی کرده بودند و در کنار نظام سابق از سادات با عنوان شهید نام می‌بردند، این بار، کشتن سادات را، عمل به واجب فراموش شده (جهاد) عنوان کردند و اساسا عامل قتل وی را زمینه ساز انقلاب 25 ژانویه دانستند.

نقشه‌ی جریان‌های سلفی در مصر، به ویژه پس از افزایش و توسعه‌ی چشمگیر آنان بعد از انقلاب 25 ژانویه، بسیار متنوع و پیچیده و نیازمند بررسی عمیق و دقیق است. پیش از آن‌که به تفصیل وارد جزئیات نقشه و طرح فکری و سیاسی جریان‌های سلفی شویم، در ابتدا تلاش می‌کنیم به تعریف «سلفیت» به عنوان یک جریانی اسلامی که دارای ریشه‌ها و شاخه‌های مهمی است، بپردازیم.