جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در میان اسالیب زیباشناختی علم بیان، استعاره از رساترین و کارآمدترین ابزارهایی است که کاربرد آن بیش‌تر برای مفاهیم انتزاعی و دور از ذهن است تا فهم آن را ملموس و عینی کند و پیوسته می­کوشد تا با ایجاد نوعی ساختارشکنی در معنا و واژگان توجه مخاطب را به خود جلب کند. از این طریق ساختار مفهومی و بنیادی را پدید می­آورد که برای اندیشیدن امور انتزاعی­تر به کار می­روند. این ساختارهای زبانی همان طرح­واره­های تصویری هستند. طرح­واره­ها در حقیقت، فرآیندی از ساختارهای شناختی زبان هستند که به واسطه تجربه­های فیزیکی انسان در برخورد با جهان خارج به وجود می­آیند. کوتاه سخن آنکه، ذهن قادر است داده­های دریافتی محیط را مورد پردازش قرار داده و مفاهیم پیچیده معنایی را در بافت زبانی- گفتاری واکاوی و رمزگشایی کند. گفتنی است که در ساختار قصیده­های سنتی و متون قرآنی، قصاید حماسی و شعر رثا سهم بسزایی را در این باره دارا هستند.