جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از احکام علیت، سنخیت بین علت و معلول است و باید در علت، خصوصیتی باشد تا شیء خاصی معلول آن باشد. قایلان به سنخیت، آن را بین هر علت و معلولش جاری می­دانند؛ لذا بین خداوند متعال که علت اولی می­باشد و خلق که معالیل حق­اند، قایل به سنخیت هستند. در مقابل، تفکیکیان قایل به بینونت میان خداوند متعال و خلق بوده، ادله سنخیت را نقد می­کنند. در این مقاله ضمن بیان مراد از سنخیت، برخی از مهم‏ترین ادله عقلی سنخیت میان خدا و خلق از جمله تلازم نفی سنخیت با جواز صدور هر چیزی از هر چیزی، فاقد شیء معطی شیء نمی­شود و اطلاق لفظ واحد به یک معنا بر خداوند متعال و خلق مطرح و اشکالات وارده از سوی استاد سیدجعفر سیدان بر این ادله، تحلیل و به صورت انتقادی بررسی شده است. در پایان نتیجه­گیری شده است که قول به سنخیت بین خدا و خلق عقلاً امری گریزناپذیر است.