جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

گافمن يكي از نظريه‌پردازان اجتماعي نيمۀ دوم قرن بيستم است كه مدت درازي به‌عنوان يك شخصيت حاشيه‌اي در نظريۀ جامعه‌شناسي به‌شمار مي‌آمد. با استفاده از ابزاري که فرانظريه در نقد و بررسي نظريات در اختيار پژوهشگر مي‌گذارد، به‌سراغ نطريۀ نمايشي گافمن حرکت کرده‌ايم. گافمن در عرصۀ نظريۀ جامعه‌شناسي موقعيت ويژه‌اي دارد. از سويي وي را جامعه‌شناسي فاقد نظريه‌اي كلي، تك‌رو، خارج از جريان اصلي تفكر نظري و مبدع اصطلاحات خودساخته و غريب مي‌دانند و از سوي ديگر، پيوندهاي انديشۀ وي با دوركيم، زيمل، مكتب كنش متقابل نمادي و اتنومتدولوژي و تلاش وي براي بنياد نهادن جامعه‌شناسي زندگي روزمره، او را به نظريه‌پردازي با موقعيت ويژه تبديل مي‌كند. وي براي خلق ديدگاه نظري‌اش، از منابع فکري بسياري استفاده کرد. هدف اصلي اين مقاله ارائۀ بينشي روشن از نظريۀ اجتماعي گافمن (نظريۀ نمايشي / (Theaterical performance با نگاهي بازانديشانه و فرانظري است. نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد که نظريۀ نمايشي گافمن از انسجام نظري خوبي برخوردار است.

در این پایان نامه، نخست انواع استفاده از قرآن درنظم پارسی یعنی اشاره، تلمیح، تضمین، تحلیل،اقتباس و تمثیل بیان شده است؛ سپس موارد استفاده در چند فصل تحت عناوین ذیل گردآوری و تنظیم شده اند: توحید، معاد، نبوت، خلقت، قرآن، اخلاق طیبه و موضوعات متنوع دیگر.

‫اين پژوهش در چهار فصل، به روش امام رضا عليه السلام در مناظره و چگونگي استفاده آن حضرت از آيات قرآن در مناظرات براي دفع شبهات کلامي پرداخته است. اين مناظرات عبارتاند از: مناظره با علماي يهود و نصارا در بصره و در کوفه، مناظره با مأمون درباره عقيده غلات، مناظره با ابوقرّه در پاسخ به شبهات رؤيت خداوند و مکان پروردگار، مناظره با مأمون و علماي عراق و خراسان در مرو درباره تفاوت بين عترت و امت، مناظره با اهل ملل و اديان و پاسخ به سؤالات علي بن محمد جهم پيرامون عصمت انبيا?، مناظره با مأمون درباره عصمت انبيا?، مناظره با اهل اديان و اصحاب ملل درباره توحيد، و مناظره با سليمان مروزي درباره توحيد. نويسنده در اين موارد، به اَسناد و راوي شناسي و مصادر روايات پرداخته و نتيجه گرفته است که گرچه بر اساس قواعد علم رجال، اسناد اين مناظرات ضعيف است؛ ولي با توجه به نقل اين روايات در منابع مختلف حديثي و همساني محتوايي آنها با آيات قرآن و نزديک بودن با روايات ديگر، نمي‌توان حکم به عدم صدور آنها کرد. مخاطبان امام عليه السلام در اين مناظرات از فرقه‌ها و اديان مختلفي بوده‌اند. با دقت در مناظرات امام عليه السلام مي‌توان ويژگي‌هايي را به دست آورد که از جمله آنها، تسلط کافي بر موضوع مناظره، ابطال مدعاي خصم با کلام خصم، گوش فرادادن کامل به سخنان خصم، توجه نکردن به جايگاه و نفوذ خصم، استفاده از تشبيه و تمثيل در مناظره، و رعايت اصل ايجاز و اختصار در مناظره است. امام عليه السلام در مناظرات، به اصول اخلاقي پايبند بودند که از جمله آنها اخلاص و داشتن هدف الهي، حق جويي، بيان نرم و اهانت نکردن به خصم، و خيرخواهي است.گونه‌ها و روش‌هاي تفسيري امام عليه السلام در مناظرات، عبارتاند از: روش تفسير قرآن به قرآن، روش تفسير روايي، روش تفسير عقلي و اجتهادي، روش تفسير ادبي، استفاده از تاريخ، و تعيين مصداق. نتيجه اينکه در مناظرات، خصم به شکست خود معترف بوده است. همچنين از ويژگي‌هاي مناظرات امام عليه السلام و شيوه اخلاقي آن حضرت در مناظرات، مي‌توان به عنوان الگويي کامل در مناظرات بهره برداري کرد.