جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اعتقاد به مصلح موعود در همه ادیان الهی مطرح بوده و عقیده مشترک همه آنها به شمار می‌آید؛ و هر دین و مکتبی به تناسب فرهنگ دینی و ملی خود از موعود آخرین به نامی یاد کرده است .کتب دینی یهود ظهور رهبری بزرگ به نام «ماشیح» یا «مسیح » در آخرالزّمان را نوید داده‌اند. به اعتقاد همه یهودیان نجات‌دهنده جهان، انسانی است همانند دیگران، اما برخوردار از جلوه و جبروت خدایی است و جهان را با نور خودش، که جلوه‌ای از نور خداست، روشن خواهد کرد. برخی این ماشیح، یعنی نجات‌دهنده آخرین را همان داوود و یا از خانواده‌ی داوود و یا داوود دیگری می‌شمارند. اما اندیشه مهدویت و ظهور مصلح جهانی در آیین اسلام، جایگاه و جلوه بیشتری دارد با توجه به دلایل معتبر از آیات و روایات متواتر و قطعی، همه مذاهب اسلامی بر ظهور « مصلح موعود » از نسل فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) اتفاق نظر دارند. در این میان، مهدی موعود در مذهب شیعه ، هم به دلیل جایگاه اعتقادی آن و هم به دلیل دارا بودن شناسنامه روشن و پرداختن به جزئیات زندگی و چگونگی ظهورش از اهمیت، قطعیت و شفافیت بیشتری برخوردار است. با این تعریف این پژوهش که به روش توصیفی - تحلیلی و با رویکرد کتابخانه‌ای و اسنادی شکل گرفته است در صدد بررسی تطبیقی مصلح‌گرایی و آثار آن در رشد و تعالی جامعه بشری از منظر دین اسلام و یهود می‌باشد. با بررسی آیات و روایات و کتاب‌های مربوط به دین اسلام و یهود این نتیجه حاصل می‌شود که در زمان ظهور مصلح جهانی خدا موهبت خویش را شامل حال مسلمانان خواهد کرد و کمال و تمامیّت، تمام جامعه‌های معتقد را فرا خواهد گرفت و همگان از پیشرفت و تکامل بهره‌مند می‌گردند. همچنین اعتقاد به ظهور مصلح جهانی دارای آثاری در رشد و تعالی بشر می‌باشد از جمله این آثار در دین اسلام آراستگی به عدالت و تقوا، بهره‌مندی از دین شناسی بنیادین، حفظ دین و نگهبانی ایمان می‌باشد و در دین یهود یهود تأمین عدالت اجتماعی و امنیّت عمومی، تأمین رفاه همگانی و آباد ساختن جهان... .