جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هگل یکی از فیلسوفان بزرگ جهان است که مادیات و محسوسات را قابل این می داند که حقیقت مطلق در آنها جلوه کند. از نظر او مطلق در وهله نخست در زیبایی های مصنوع بشر (هنرهای زیبا) و سپس در زیبایی های طبیعی خود را آشکار می کند. این آشکارگی از نظر هگل در قالب زیبایی های طبیعی و به ویژه هنری رخ می دهد و جالب تر آنکه آگاهی زیباشناسانه آدمیان از مطلق، همان آگاهی مطلق از خودش است. از نظر هگل، آگاهی دین و فلسفه همه هم گوهرند؛ به این معنی که همه به درک امر واحدی (حقیقت مطلق) می رسند اگرچه راه های رسیدن آنها به این امر بسیار متفاوت است. در این پژوهش ما به این پرسش اساسی خواهیم پرداخت که در فلسفه هگل چرا و چگونه امری کاملا معقول (حقیقت مطلق) در امری کاملا محسوس جلوه پیدا می کند؟ برای پاسخ به این پرسش از دیدگاه هگل باید گام به گام با روش دیالکتیک با مطلق در وادی هنر همراه شد و به سیر در زیبایی های طبیعی و سپس به ویژه به سیر در زیبایی های هنری پرداخت.