جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در اين مقاله با تكيه بر ديدگاه رودلف اتو دربارة تجربة مينوي از ديدگاه افلاطون دربارة تجربة زيبايي و عشق خوانشي جديد ارائه شده است كه طبق آن مي‌توان تجربة زيبايي و عشق در افلاطون را تجربه‌ای مینوی شمرد. تجربه‌هاي ديني داراي گونه‌هاي متنوعي هستند و نمي‌توان آنها را در يك گونه جاي داد. با توجه به اين پيش‌فرض، اين مقاله درصدد است تا نشان دهد كه تجربة زيبايي و عشق در افلاطون در مقايسه با انواع ديگر تجربه‌هاي ديني به تجربة مینوی نزديك‌تر است زيرا با تكيه بر ديدگاه رودلف اتو دربارة تجربه‌هاي مينوي اولاً تجربة زيبايي و عشق نوعی آگاهی از موجودی "کاملاً دیگر" است كه تمام ویژگی‌های آگاهی نومینوس یا دست‌کم، مهم‌ترین ویژگی‌های آن را دارد ثانياً زیبایی محض به عنوان متعلَّق این آگاهی تمام ویژگی‌ها یا دست‌کم مهم‌ترین ویژگی‌های امر مینوی را دارا است. بنابراین، مي‌توان مواجهه با زیبایی را مواجهه با امرمینوی و در نتيجه، تجربة زیبایی و عشق در افلاطون را تجربه‌ای مینوی شمرد. با اين خوانش نشان داده شده است كه تجربة مينوي گستره وسيعي دارد و مي‌تواند تجربه زيبايي و عشق در افلاطون را هم دربرگيرد.

مسئلۀ اساسی در این مقاله این است که آیا می‌توان تجربۀ زیبایی یا عشق در افلاطون را نوعی تجربۀ دینی شمرد. ابتدا با بیان دیدگاه­های گوناگون دربارۀ تجربۀ دینی به تبیین دیدگاه افلاطون دربارۀ زیبایی و عشق و نسبت میان آن­ها پرداخته و در نهایت، با اثبات الوهیت زیبایی در افلاطون نشان داده‌‌ایم که اگر تجربۀ دینی را نوعی مواجهۀ توأم با آگاهی بی‌واسطۀ تجربه‌گر با موجودی الوهی یا به تعبیر دینی، خداوند بدانیم که در قالب­های گوناگون ظهور پیدا می‌کند، می‌توان تجربۀ زیبایی یا عشق در افلاطون را نوعی تجربۀ دینی دانست. اگر چه، ادعای این مقاله صرفاً این است که تجربۀ زیبایی یا عشق یکی از مصادیق تجربۀ دینی است و ناظر به دیدگاه معرفت‌شناختی خاصی دربارۀ تجربۀ دینی نیست. ولی اتخاذ هرگونه دیدگاه معرفت‌شناختی دربارۀ تجربۀ دینی منطقاً، تجربۀ زیبایی یا عشق را هم در بر می‌گیرد.

فاقد چکیده