جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

لعنت یا لعن از نظر لغوی به معنای رانده شدن است. مقصود از لعن در ادیان به معنای دور شدن یا دور کردن بنده از رحمت خداوند متعال یا قرار گرفتن او در حیطه عقوبت سخت الهی است. در ادبیات دینی، لعنت دقیقاً در مقابل صلوات به کار رفته است و لعن به معنای طرد و دوری از رحمت و گرفتاری به سخط الهی است. لعنت کردن در مورد انسان‌ها به مفهوم تقاضای قطع رحمت از درگاه الهی برای طرف مقابل است.

در هفته اخیر و در ایام فاطمیه دوم، کلیپی صوتی کوتاه از بیانات مورخ طراز اول صدر اسلام استاد آیت‌الله یوسفی غروی در فضای مجازی منتشر شد و دیدگاه‌های متناقضی در فضای مجازی ردوبدل شد و واکنش‌های ضدونقیضی در این زمینه انجام گرفت.

جریان ترجمه در دوران خلفای عباسی، تحولی سترگ در فرهنگ و تمدن اسلامی پدید آورد و ازاین‏‌رو، آثار و پیامدهای این جریان و واکنش‏‌های افراد مختلف از جهات متعدد قابل بررسی و تحقیق است. یکی از اثرگذاران این تحول عظیم، فارابی، شاگرد متی‌بن‌یونس، از مترجمان بیت‌الحکمه است. نقش فارابی در جریان ترجمه این‏‌گونه ارزیابی می‏‌شود که او در میان دو جریان متضادِ حامیان و مدافعان ترجمه (کسانی که دانش و فرهنگ و تمدن ترجم‌ه‏ای را به‏‌طور کامل پذیرفته بودند و کوشیدند همه معارف را با معیار متون ترجمه‏‌ای تفسیر کنند) و مخالفان و دشمنان آن (که هیچ‏‌یک از معارف و علوم ترجمه‏‌ای را نپذیرفته بودند و آن را جزء علوم گمراه‏‌کننده می‏‌د‌انستند) راه اصلاح و انصاف را در پیش گرفت و منصفانه به نقد و بررسی آن پرداخت. او از یک طرف گاه با نقد ترجمه مترجمان بیت‌الحکمه، در اصلاح فهم و ترجمه آنان همت گماشت و از سوی دیگر، برای وحدت میان دین و فلسفه کوشید و آموزه‏‌های دینی را تحلیلی فلسفی و عقلانی نمود و در تقریب آرای فیلسوفان یونانی با معارف دین اسلام تلاش و فلسفه اسلامی را پایه‏‌گذاری کرد

هم‌گرایی و تقریب از مهم‌ترین راهبردها و سیاست‌هایی است که جهان اسلام را به مرحلة تعادل و تعامل می‌رساند. از این‌رو بسیاری از بزرگان شیعه و سنی در جهت تحقق تقریب مذاهب اسلامی تلاش کرده و راه‌کارهایی پیش راه امت اسلامی قرار داده‌اند. یکی از جدی‌ترین حامیان تقریب امام موسی صدر بود و این امرِ مهم در صدرِ اقداماتِ اصلاحی و نوگرایانه ایشان در لبنان و جهان اسلام قرار داشت. امام موسی صدر که جایگاه رفیعی در میان علمای امت اسلامی داشت، در هر فرصتی این هدف مصلحانه را پیگیری می‌کرد. ایشان در این زمینه فعالیتی چشم‌گیر و گسترده داشت و با ایراد سخنرانی، دیدار و گفت‌وگو با اندیشمندان جهان اسلام، شرکت در کنفرانس‌ها و مجامع اسلامی، ارائه مقاله در موضوعات مرتبط با امت اسلامی و مکاتبه با علمای اسلام در پی القای روحیة هم‌گرایی به امت اسلام بود. راه‌کارهای وحدت‌جویانة ایشان از جمله موضوعات بدیع و بکری است که توجه و تمسک به آن مسیر پرفروغی را برای ما می‌گشاید. از جملة این راه‌کارها می‌توان توجه به همکاری‌های فقهی، وحدتِ فقهیِ شعائر اجتماعی، و اقدامات عملی اشاره کرد که در این مقاله بدان‌ها پرداخته‌ایم.