جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

يکي از مباحث پرچالش در بين علماي اسلام به ويژه شيعه، موضوع سرشت، طينت و خميرمايه اوليه ساخت انسان مي باشد. چون، شيعه و عدليه از يک سو قایل به حسن و قبح عقلي هستند و بر اراده و اختيار انسان پافشاري مي کنند و از سوي ديگر با يک سلسله احاديث و رواياتي مواجه مي باشند که حکايت از جبر و محدوديت انسان ها دارد. ظاهر اين احاديث بيانگر اين موضوع است که خداوند طينت انسان ها را متفاوت آفريد و از همان آغاز برخي را اصحاب شمال ناميد و برخي را اصحاب يمين، طبيعت برخي را بهشتي دانست و برخي را جهنمي. به همين سبب علما و بزرگان تلاش گسترده اي را کرده اند تا اين موضوع را حل کنند، ولي کمتر موفق شده اند راه حل مناسبي ارایه دهند. لذا در اين نوشتار سعي شده است پس از بيان معناي لغوي طينت و گوهر معناي آن، طينت در فرهنگ اسلامي و برخي از احاديث وارده که شبهه جبر را تقويت مي کند مرور گردد و ديدگاه هاي مختلف بيان و حتي الامکان راه حلي براي حل اين مشکل ارایه شود.در اين راه حل، طينت به مثابه مرکب، ظرف، قوه و استعداد تصور شده و شخصيت و ماهيت انسان به مثابه راکبي که سوار خواهد شد و يا مظروفي که در ظرف قرار مي گيرد، درنظر گرفته شده است. هر چند انسان مختار است تا از هر ظرف و هر مرکبي که خواست استفاده کند، ولي اگر سوار بر مرکب شد آن مرکب راه خود را مي پيمايد و برحسب ساختار وجودي خود حرکت مي کند و در نتيجه اگر بهشتي است به بهشت مي رود و اگر جهنمي است به جهنم مي رود. بنابراين، طينت بحثي است پيشيني و شخصيت انسان بحثي است پسيني. در نگاه قرآن، فطرت انسان پاک و منزه است، ولي پس از ارتباط با محيط پيرامون و با نسبتي که با طينت برقرار مي کند يا خوي مومنانه پيدا مي کند يا خوي کافرانه، در هر حال طينت انسان داراي دو سو و دو عرصه مي باشد و اين انسان است که اختيار مي کند. طينت قوه اي است که شخصيت انسان به او فعليت مي دهد. با اين نگاه، تضاد موجود بين جبر و احاديث طينت حل مي گردد. • اين پژوهش در پي يافتن راه حلي براي رفع تعارض بين جبرگرايي و احاديث طينت مي باشد و سوال اصلي اين است که:چگونه مي توان با توجه به اينکه امر بين الامرين و اعتقاد به اختيار انسان جزء ضروريات فکري و عقيدتي شيعه مي باشد، احاديث طينت و سرشت را که از آن استفاده «جبر» مي شود، توجيه و تاويل کرد؟ • روش استفاده شده روشي توصيفي و تحليلي است و از تکنيک اسنادي برخوردار مي باشد. • نتايج حاصله علاوه بر کاربردهاي معرفتي، در مباحث مرتبط با حوزه زيست شناسي، روانشناسي، تعليم و تربيت و حتي جامعه شناسي کاربرد دارد.

ولایت تشریعی پیامبر اکرمˆ از نظر شیعه، پذیرفته شده است و اختلاف عمده‌ای وجود ندارد؛ ولی این موضوع مورد قبول همة علمای اهل‌سنت نیست. به همین دلیل، مقالة حاضر در پی تبیین اختیارات پیامبر اکرمˆ در تشریع احکام الهی مبتنی بر «نظریة اذن و ولایت الهی پیامبر اکرمˆ در تشریع احکام مبتنی بر آیات قران و آرای علمای فریقین» است. در آغاز، ادبیات نظری و مفاهیم اصلی مرور و سپس، اصل نظریه تبیین شده است. در ضمن، با بهره‌مندی از آیات قرآن مجید و استفاده از آرای مفسران فریقین، دلایل و مستندات نظریه، بیان و با جمع‌بندی آیات و دیدگاه‌ها، از فرضیة پژوهش دفاع می‌شود. این نظریه بیان می‌کند که خداوند پیامبر اکرمˆ را مأذون ساخته و ولایت بر شریعت را به ایشان عطا فرموده است تا بتواند در چارچوب کلی دین اسلام، احکام مورد نیاز جامعه را متناسب با مقتضیات زمان تشریع کند. این نظریه با «نظریه اجتهاد النبیˆ» و «نظریه تفویض امر الدین الی النبی» تفاوت‌های عمده‌ای دارد. این مقاله از روش تحقیق کیفی، تحلیلی، توصیفی و تکنیک اسنادی بهره برده و به این نتیجه رسیده که گستردگی اختیارات پیامبراکرمˆ در تشریع احکام الهی، به گستردگی رسالت ایشان است و شامل احکام مختلف می‌شود. تشریع احکام، اولاً و بالذات مربوط به خداوند است و کسی جز او حق تشریع ندارد؛ مانند آن‌‌چه در ولایت و شفاعت آمده است. ولی خداوند در چارچوبی تعیین ‌شده به پیامبر اکرمˆ اذن داده تا در حوزة شریعت خود در تشریع احکام تصرف کند و احکامی را حسب مصلحت‌های مختلف کم یا زیاد کند. این اختیارات، ویژة پیامبر اکرم است و در چارچوب اذنی است که خداوند به ایشان داده است.

گسترةدین اسلام یکی از مباحثی است که بین اندیشه‌وران و روشنفکران دینی از گذشته تابه‌حال موردبحث جدی بوده است. کانون اختلاف بیشتر بر سر امکان تحقق آن با نیازهای زمان است، چون بیشتر علمای اسلام فی‌الجمله تردیدی در اصل کمال و جامعیت اسلام و شمول آن بر نیازهای دنیوی و اخروی ندارند و اجمالاً جامعیت را پذیرفته‌اند هرچند درباره تعریف جامعیت و گستره آن وحدت نظر وجود ندارد، لذا در این مقاله با رویکرد توصیفی- تحلیلی و روش اسنادی، پس از ارائه تعریفی از اسلام، مراتب، گونه‌ها و نظریه‌های جامعیت مرور شده و با پذیرش دیدگاه جامعیت همه‌جانبه، چهارچوبی برای تحقق آن و امکان پاسخ‌گویی به نیازهای فکری و اجتماعی انسان معاصر مبتنی بر آرای امام خمینی و جوادی آملی ارائه گردیده است.

نظریه ولایت تکوینی با معانی مختلف، از سوی بسیاری از اندیشمندان معاصر شیعی برای توصیف جایگاه امامت و برخی شئون امام بکار برده می‌شود. اثری از اصطلاح ولایت تکوینی در متون متقدم شیعی یافت نمی‌شود و در شمار اصطلاحات نوظهور در کلام شیعه است. این نظریه مبتنی بر مجموعه‌ای از پایه‌های الهیات شیعی و متأثر از بسیاری از عوامل درونی و بیرونی است که به طرز چشمگیری با مبانی عرفانی و فلسفی درآمیخته است. بر این اساس بازخوانی نظریه ولایت تکوینی در بازه زمانی قرن هفتم تا یازدهم هجری - از اوایل ظهور تفکرات عرفانی و فلسفی در تفکر شیعی تا دوره حضور و رواج آن- در ترسیم تاریخ شکل‌گیری و تغییر و تطور این نظریه بسیار راهگشا است که این امر با روش تاریخ انگاره (History of ideas) حاصل می‌شود. سیر تطور نظریه ولایت تکوینی در این قرون، نمایانگر سه مرحله شکل‌گیری، رشد و انسجام در نظریات هم‌نوا با شاخصه‌های معنایی ولایت تکوینی (خط عرفانی‌ـ‌فلسفی) است. همچنین نشان‌دهنده بسیاری از نظرات گوناگون و گاه متناقض از امام و توانمندی‌های او است که گاهی این تنوع و تناقض هم‌زمان در آراء یک فرد مشاهده می‌شود و ایجاد اضطراب و آشفتگی نظر در این موضوع می‌کند. این نظریه، هم‌زمان با ورود اندیشه‌های عرفانی و فلسفی به فکر شیعی، به‌واسطه خواجه نصیر، علامه حلی و ابن‌میثم بحرانی، مجالی برای شکل‌گیری می‌یابد. در ادامه، با سردمداری سید حیدر آملی و پس از آن در آراء ابن‌ابی‌جمهور احسایی با رویکرد جمع میان تشیع، عرفان و فلسفه، شاهد رشد و شکوفایی نظریه ولایت تکوینی هستیم. در جریان حدیثی، رشد و شکوفایی این اندیشه از سوی حافظ رجب برسی و با تأکید بر روایات منقبت و فضایل اهل‌بیت و تبیین تعاریف ولایت، جنبه‌ها و ابعاد آن که کمتر موردتوجه قرار گرفته بود، پشتیبانی می‌شود. متفکرانی مانند ملاصدرا و فیض، در قرن یازدهم، به‌واسطه حکمت متعالیه تبیین منسجم و سازگار با قرآن و حدیث، از این موضوع ارائه می‌دهند. علامه مجلسی نیز با توجه به رویکرد حدیث‌گرایی‌اش و همچنین متأثر از فضای غالب آن عصر (حکمت متعالیه) برمبنای روایات مناقب، معجزات و فضایل امام، تصویری متشکل از جامع شاخصه‌های ولایت تکوینی از امام ارائه می‌دهد. در مجموع می‌توان گفت مفهومی که از ولایت تکوینی در انتهای این بازه زمانی (7-11) به دست می‌آید، حاصل تغییر و تحولات در لایه‌های معنایی و تفسیری‌ای است که برای اندیشه‌ها و مفاهیم مختلف مانند، امام، ولایت، معجزه، کرامت، تصرف، انسان کامل، واسطه فیض، آفرینش و... در این پنج قرن ایجاد شده است که به جهت غلبه حکمت متعالیه پس از ملاصدرا و تا دوره معاصر، این نوع نگاه و تفسیر از امام، اوصاف او و هستی، عامل گسترش و تثبیت نظریه ولایت تکوینی می‌شود.

یکی از مباحث پر چالش بین مورخان وسیره نگاران، عبارت است از: حوزۀ اختیارات پیامبر اکرم(ص) در تشریع احکام الهی، که یکی از مسئله های آن تحت عنوان "نظریۀ تفویض امر دین به پیامبر اکرم(ص)" در بین علمای شیعه و سنّی با چالش فراوان روبه روست، که در این مقاله نظریۀ مزبور با تأکید بر آرای عالمان اهل سنت مورد بحث قرار گرفته است. در این نگاه، تفویض عبارت است از «واگذاری و محول نمودن تمام و کمال کار، اختیار و اعتبار و جایگاه خود به کسی که در کفایت، علم، قدرت و تدبیر او تردیدی وجود ندارد». پرسش اصلی بدین ترتیب است: در حوزۀ تشریع احکام الهی به ویژه مواردی که نصّ خاصی وجود ندارد، آیا امر دین و شریعت به پیامبر اکرم(ص) تفویض شده است یا نه؟ در راستای این پرسش، دیدگاه های عالمان و اندیشمندان اهل سنّت را مورد بحث قرار داده و اجمالاً دریافته ایم که علی رغم وجود اختلاف ها و تفاوت ها، فی الجمله تفویض مشروط و مقید، مورد پذیرش اکثریت مطلق علمای اهل سنّت است؛ امّا به دلیل ابهام ها و مرزهای خطرناک، به عنوان نظری جامع و شایان اعتماد به رسمیت شناخته نشده است. با وجود این، به نظر می رسد اگر برخی شرایط فراهم گردد، این نظریه می تواند تا حدودی جایگاه خود را در حوزۀ تشریع احکام الهی و حوزۀ اختیارات پیامبر اکرم(ص) در تشریع احکام الهی تثبیت کند. لازم به ذکر است که جایگاه این نظریه با شرایط خاص خود در بین عالمان شیعه به رسمیت شناخته شده است.

علی‌رغم وجود برخی مفاهیم و آموزه‌های شیعی مندرج در «ولایت تکوینی» همچون معجزات، کرامات، علم غیب و دیگر شئون خاص امام در هستی، این اصطلاح در تاریخ و کلام شیعه نوظهور است. لذا برای یافتن جایگاه این آموزه در تفکر کلامی شیعه، بررسی تاریخ اندیشه ولایت تکوینی و سیر تطور آن ضروری است. از آنجا که مرحله نخست در مطالعات تاریخ اندیشه تعریف موضوع پژوهش است، در بررسی تاریخ اندیشه ولایت تکوینی نیز دست‌یابی به تعریفی جامع از این اندیشه برای آغاز کار الزامی است. در این مقاله با واکاوی اصطلاح «ولایت تکوینی» در ادبیات معاصر شیعی از نخستین کاربردهای آن در قرن سیزدهم و سپس پی‌جویی روند مصطلح‌شدن این اصطلاح در اندیشه علمای شیعی تاکنون، می‌کوشیم معنای جامعی از این اصطلاح به دست آوریم و در نهایت به دلیل وجود رویکردهای متنوع راجع به این ایده، ولایت تکوینی را در قالب چندین شاخصه معنایی ترسیم کنیم.

اخلاق نقد فرهنگی یکی از مصادیق بارز اخلاق کاربردی است که با هدف تبیین و ارائه کدهای رفتاری و اخلاق عملی برای کسانی که می خواهند، مسایل فرهنگی را نقد کنند، تهیه شده و بر موارد عینی و جزیی تاکید دارد.با توجه به شمول و تکثر تعاریف و لزوم تمرکز بر تعاریف خاص، بخش های آغازین مقاله به تبیین و توضیح واژگانی چون نقد، فرهنگ و نقد فرهنگی اختصاص داده شده است و با عنایت به لایه های چهارگانه فرهنگ که عبارت است از بینش ها، ارزش ها و آرمان ها، رفتارها و منش ها و همچنین نمادها و تجلیات بیرونی، توصیه های اخلاقی به گونه ای ارائه شده که لایه های مختلف را پوشش دهد و جمعا 26 حکم اخلاقی برای نقد کنندگان عرصه فرهنگ پیشنهاد شده است. در خاتمه به موانع و آسیب ها و ضعف تحقق فرهنگ نقد و نقد فرهنگی در جامعه ایران اشاره شده است.

یکی از مسائل و موضوعاتی که اجمالاً مورد تأیید و توافق فِرَق مسلمان می‌باشد،این است که پیامبر اکرم(ص) در تشریع احکام الهی به ویژه در عرصه‌های اجتماعی نقش داشته است، ولی چگونگی ایفای نقش، مبانی، کیفیت و گستره آن مورد بحث می‌باشد.رساله حاضر در پی آن است که به این مهم بپردازد ومشروعیت اختیارات پیامبر اکرم(ص) در تشریع احکام را تبیین و مورد برسی قرار دهد. در این بررسی با سه دیدگاه مواجه می‌باشیم.اول: مخالفان تشریع توسط پیامبر اکرم(ص)؛ دوم: موافقان مشروط ومحدود به قلمروهای اجتماعی وسیاسی، وسوم: نگاهی که محدودیتی برای تشریع توسط ایشان قائل نیستند.با عنایت به دیدگاه‌‌های فوق؛ چهارنظریه شکل گرفته استکه عبارت است از؛ الف) وحی‌انگاری سنّت نبوی(ص)؛ این دیدگاه در بین علمای شیعه وسنّی طرفداران زیادی دارد و پیامبر(ص) را فقط ناقل وحی می‌داند ونقشی برای پیامبر اکرم(ص)در تشریع قائل نیست. ب) اجتهاد النبی(ص) فیما لا نص فیه؛ پرچمدار این نظریه علمای اهل سنّت هستند و برای پیامبر(ص) حق اجتهاد قائل هستند و بر این باور می باشند که ایشان در مواردخلاء نص،اجتهاد کرده‌اند. ج) تفویض امر الدینالی النبی(ص)؛ طرفدار اصلی این دیدگاه،علمای شیعه می‌باشند و می‌گویند امر دین به پیامبر اکرم(ص) واگذار شده تا به هر نحوی مصلحت می‌باشد عمل نمایند. د) ولایت تشریعی و اذن الهی. این نظرگاه؛ واگذاری کامل را نمی پذیرد و قائل به سرپرستی مشروط پیامبر(ص) بر شریعت می‌باشد.پس از تبیین ونقد و بررسی نظریه‌ها و آرای فریقین، نظریه چهارم پس از اصلاح وتکمیل به عنوان نظریه مختار انتخاب گردیده است.براساس این نظریه،پیامبراکرم(ص) در چهارچوب اصول ومعیارهای قرآنی و وحیانی می‌تواند احکام الهی را تشریع نماید و گستره اختیارات، به گستردگی مأموریت و رسالت ایشان می‌باشد.

این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی و با روش کتابخانه ای، با هدف بررسی برخی از مهم ترین وظایف دولت دینی در برابر دین و اعتقادات مردم تدوین یافته است. پرسش اساسی این است که، مهم ترین وظایف دولت دینی در برابر دین و اعتقادات مردم چیست؟ در پاسخ به این سئوال، از زمان تشکیل حکومت در اسلام تاکنون، دیدگاه های متفاوت و گاه متضادی مطرح شده که ریشة همة آنها در دو دیدگاه عمده خلاصه میشود: دیدگاهی که اسلام را مساوی با دین، و دولت و جهاد را ابزاری برای گسترش دین و دولت ـ هردو ـ میداند و دیدگاهی که اسلام را مساوی دین و جهاد (توأمان) میداند و دولت را ابزار گسترش جهاد و دین مطرح کرده است. نقطة مشترک دو دیدگاه این است که، دولت در برابر فرهنگ، دینی مردم مسئول نقطة افتراق آن دو این است که دیدگاه اول، دولت و دین را دارای منشأ الهی میداند اما دیدگاه دوم، به اعتبار اینکه دولتْ پدیده ای تاریخی و بشری است و باید به صورت ابزار در خدمت دین و فرهنگ باشد، خاستگاه و منشأ دولت را لزوماً دینی نمیداند.