جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

حقوق بشر و دین اغلب می­توانند تقویت کننده یکدیگر باشند. بنابراین، دین در پیشبرد احترام به حقوق بشر و آزادی­های اساسی نقش اساسی دارد. به عنوان مثال، ضروریات اخلاقی مانند «زندگی هیچ انسانی را نگیرید» یا «شما نباید دزدی کنید» را می­توان در کلیه ادیان اصلی جهان یافت و به عنوان الهام بخش قوانین اساسی که توسط انسان ساخته شده است عمل کرده­اند. با این همه، قوانین دینی نیز می­توانند در تضاد با قوانین ساخته دست بشر و معاهدات حقوق بشری باشد. صرفاً برای بیان یک مثال، طبق دین مسیحیت برای زنان غیر ممکن است که کشیش شوند، در حالی که معاهدات متعدد حقوق بشر به وضوح تبعیض بین جنسیت­ها را منع می­کند. دقیقاً در این موارد بحث برانگیز است که دولت­های ملی اغلب مداخله می­کند و بین قوانین دینی یا معاهدات انسانی دست به رفتارهای ترجیحی می­زند. زمانی که دولت دخالت می­کند، از آنجایی که آزادی دینی جزو حقوق اساسی انسان است، باید این کار را با روشی بسیار دقیق انجام دهد. بنابراین، دولت مکرراً باید تلاش کند تا تعادل بین این حق و سایر حقوق افراد تعادل برقرار کند. یک کنوانسیون منطقه­ای که از حقوق دینی مانند آزادی مذهب و اعمال دینی مانند سایر حقوق اساسی محافظت می­کند، کنوانسیون اروپایی حقوق بشر است که در این مقاله به بررسی آن خواهیم پرداخت. کشورهایی که عضو شورای اروپا و عضوی از این کنوانسیون هستند، باید در حالی که توسط دادگاه حقوق بشر اروپا نظارت می­شوند، سعی کنند تعادل را اعمال کنند. بنابراین، در نهایت وظیفه یافتن تعادل بین این حقوق در اروپا به دادگاه اروپا واگذار شده است و قوانین این دادگاه به صورت ویژه­ای روشنگر روابط بین این دو دسته از حقوق می­باشد. بررسی این سیستم قضایی و قانونی به ما این امکان را می­دهد تا دریابیم که چگونه رابطه بین حقوق دینی و سایر آزادی­های اساسی در سیستم حقوق بشر اروپا درک می­شود. یک سؤال اساسی که مطرح می­شود این است که دادگاه چگونه و تا چه حدی می­تواند محدودیت­ها و استثنائات در و بر سایر حقوق بشر را در هنگام بحث و گفتگو در مورد مسائل دینی اعمال کند. به عنوان مثال، آیا می­توان آزادی شخصی یک نفر به منظور حفظ اعتقادات مذهبی شخص دیگر را محدود کرد؟ آیا دادگاه اروپا در مواجهه با پرونده­های مذهبی از روند عادی عمل خود منحرف می­شود؟ آیا چنین پیش زمینه­های مذهبی شرایط ویژه­ای را ایجاد می­کنند که امکان اعمال رفتار متفاوتی را فراهم می­کند، و اگر چنین است، آیا این امر قابل توجیه است؟ و از طرف دیگر، مرزهای نهایی که سایر حقوق بشر بر دین، حقوق و سنت­های مذهبی قرار می­دهد چیست؟ کجا خط کشیده شده است؟ هدف از این مطالعه، بررسی دادرسی دادگاه حقوق بشر اروپا در جستجوی پاسخ به این سؤال اساسی است. این مقاله زمانی که به نظر می­رسد مفاد کنوانسیون در تضاد با آزادی دینی که قبلا ذکر شد و در محدوده وسیعتر، متضاد با سایر حقوق، قوانین و آداب و رسوم دینی باشد، به جای اینکه تنها به حق آزادی مذهب مندرج در ماده 9 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر توجه کند، بیشتر بر سایر حقوق بشر مندرج در کنوانسیون متمرکز می­شود. احکام دیوان، که به نظر می­رسد در چنین مواردی موضع بسیار ظریفی می­گیرد، مورد بررسی قرار می­گیرد. مطالعه این پرونده حقوقی نه تنها به کشف وضعیت حقوق مذهبی در مقایسه با سایر حقوق اساسی کمک می­کند، بلکه ممکن است منبع الهام بخش سیستم بین­المللی حقوق بشر برای ارتقاء سازش بین ادیان مختلف باشد. بررسی روشی که دادگاه اروپا در پی رسیدگی به چنین مواردی است، ضمن رعایت تنوع و آزادی دینی، ما را به سمت ایده­های جدید در مورد چگونگی اجرای حقوق بشر در فرهنگ­های مختلف مذهبی سوق می­دهد. به طور خلاصه، کاوش در این سیستم حقوق بشری پاسخی به سؤالات مطرح شده فوق خواهد داد که ما را به سمت ایده­های جدید در خصوص حق فوق العاده مهمی که به وسیله آزادی مذهبی فرد محافظت می­شود، سوق می­دهد.