جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مناظره، بحث و گفت و گو از ابزارهای موثر در دفاع از مبانی و ارزش هایی دینی است. یکیاز شیوه‌‌‌های تبین معارف دینی در مکتب اهل بیت:، در مواجهه با اندیشه‌‌‌های مخالفـان اسلام، مناظره‌ها و احتجاج هایی بوده است که ائمه معصومین: یـا تربیـت یافتگـان آنهـا در طول تاریخ انجام دادند. مناظره یکی از فنون منطقی و روش‌مند در مباحثات علمی و کلامی است که همواره مورد توجه عالمان و متکلمان اسلامی بوده است. در طول تاریخ بحث و مناظره با مخالفان اغلب پیرامون مسائل اعتقادی و کلامی بوده است. مهمترین شهرهای جهان اسلام و مراکز فرهنگ تمدن اسلامی، به علت حضور گروه‌های مختلف سیاسی، مذهبی شاهد مناظرات بسیاری بین گروه‌ها، خصوصاً میان شیعه و اهل سنت در طی قرن‌های هفتم تا یازدهم هجری بوده است. ما در این پژوهش بر اساس روش توصیفی، تحلیلی و تاریخی با رجوع به منابع کتابخانه‌ای درصدد بررسی تاریخی و کلامی محورهای این مناظرات هستیم. بر اساس مستندات تاریخی می‌توان اذعان کرد محورهای مناظرات علمای شیعه و سنی موضوعات اعتقادی، فروع دین و قرآن کریم بوده است.

پس از اتمام جنگ صفین و طرح موضوع حکمیت که براثر فریب و نیرنگ عمروعاص سرانجام به سود معاویه پایان یافت، معاویه خود را به‌عنوان خلیفه در شام معرفی کرد. پس‌ازاین جریان، بین مردم عراق افتراق و پراکندگی به وجود آمد. با توجه به وضعیت ناهنجار ایجادشده در جامعه اسلامی، معاویه در این زمان، در راستای دشمنی دیرینه خود با امام علی(ع) به سیاست و راهکار دیگری علیه حکومت علوی متوسل شد. وی با فرستادن گروه‌هایی از شام به غارت گری، قتل و کشتار مردم در شهرها و سرزمین‌های تحت قلمرو حاکمیت امام علی(ع) پرداخت. این حرکت معاویه در تاریخ اسلام به غارات مشهور است. این مقاله به دنبال پاسخ‌گویی به این سؤال هست که معاویه چه غارت‌هایی را علیه حکومت امام علی(ع) راه‌اندازی کرد و هدف وی از این کار چه بوده است؟ این غارت‌ها عبارت بودند از: غارت شهرها و مناطقی همچون انبار، هیت، حجاز و یمن و علت اصلی انجام این غارت‌ها از جانب معاویه، ضعیف جلوه دادن حکومت امام علی(ع) و ناتوانی ایشان در اداره جامعه و همچنین زمینه‌سازی جهت حکومت معاویه بر آن مناطق بود.