جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ایثار و شهادت مفاهیمی ارزشمند در همه جوامع بشری هستند. همه ملتها به فداکاران جانبازان و سلحشوران خود به دیده احترام می‌نگرند لیکن شیوه های این تقدس و احترام متفاوت است. شهید و شهادت جایگاه والایی در معارف و آموزه های اسلامی دارند از این رو تکریم و تعظیم شهدا از بارزترین مصادیق امر به معروف و تعظیم شعائر الهی است. رویکرد روش و هدف گذاری و اولویت سنجی در تعظیم و تکریم چنین بزرگانی خود دارای ابعاد مختلف دینی اجتماعی فرهنگی و سیاسی بوده و نیازمند پژوهش تحقیق و مطالعات اختصاصی است. در اندیشه اسلامی و به ویژه شیعی سبک سیره و سنت معصومان از مهمترین منابع در موضوع شناسی و روش شناسی بسیاری از موضوعات اجتماعی و فرهنگی هست. از این رو این تحقیق با تکیه بر منابع کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این سؤال خواهد بود که رفتار و سیره معصومان در تکریم شهدا چه بوده است؟ در این تحقیق با استفاده از منابع حدیثی و تاریخی گزاره های مرتبط در تکریم معنوی تدوین خواهد شد.

عصر امامت امام‌جواد (ع) هم‏‌زمان با دو خلیفه‌عباسى (مأمون و معتصم) بود. در این دوره به علت ایجاد علاقه شخصى مأمون به علوم و با ایجاد «بیت‏الحکمه»، بحث و مناظرات‌علمى گسترش بیش‏ترى یافت. از طرفى شاهد گسترش فرقه‏هاى مختلف از جمله: معتزله، زندیقان، غالیان و اهل حدیث هستیم و از طرفى، فرقه‏هاى‌فقهى جدید اهل‌سنت یعنى شافعى و حنبلى ظهور یافتند. در این اوضاع که انواع فرقه‏هاى گوناگون گسترش یافته‌بودند، راهبردهاى‌سیاسی- اجتماعی امام‌جواد (ع) و برخورد ایشان با این جریان‏هاى فکرى، و در نهایت تداوم و گسترش تشیع از جمله موضوعات مهم در این عصر است. در این‌مقاله، سعى‌شده که عوامل گسترش تشیع که رابطه مستقیم با سیره امام‌جواد (ع) دارد بررسى و راهبردهاى مدیریتی اجتماعی ایشان تبیین شود. این مقاله به روش توصیفى- تحلیلى و با تکیه بر منابع اصلى، گسترش تشیع در سیره امام‌جواد (ع) را بررسی می‌کند. واژه‌های کلیدی: امام‌جواد علیه‌السلام، سیره، تشیع، فرهنگ‌شیعی، گسترش.