جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تا همین اواخر، مبارزات برای عدالت در پس زمینه یک چارچوب بدیهی پیش می رفت: دولت سرزمینی محدود. با آن تصویر «وستفالیایی» از فضای سیاسی که به طور پیش فرض فرض شده بود، حوزه عدالت به ندرت در معرض مناقشه آشکار قرار می گرفت. اما امروزه، فعالان حقوق بشر و فمینیست‌های بین‌المللی به منتقدان تعدیل ساختاری و سازمان تجارت جهانی می‌پیوندند تا این دیدگاه را به چالش بکشند که عدالت فقط می‌تواند یک رابطه داخلی میان هموطنان باشد. آنها با هدف قرار دادن بی‌عدالتی‌هایی که از مرزها عبور می‌کنند، مقیاس عدالت را به موضوع مبارزه آشکار تبدیل می‌کنند. نانسی فریزر با الهام از این تلاش‌ها می‌پرسد: چارچوب مناسب برای نظریه‌پردازی عدالت چیست؟ در مواجهه با کثرت ترازوهای رقیب، چگونه بفهمیم که کدام یک واقعاً عادل است؟ فریزر در بررسی این پرسش‌ها، نظریه‌ی بازتوزیع و بازشناسی را که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته بود، بازبینی می‌کند. او سومین بُعد «سیاسی» عدالت را معرفی می‌کند – بازنمایی – و نوع جدیدی از نظریه انتقادی را که بی‌عدالتی‌های «قالب‌بندی نادرست» را پیش‌زمینه می‌کند، شرح می‌دهد. او با تعامل با متفکرانی مانند جیرجن هابرماس، جان رالز، میشل فوکو و هانا آرنت، نقشه‌برداری «پساوستفالینی» از فضای سیاسی را در نظر می‌گیرد که همبستگی فراملی، تبلیغات فرامرزی و چارچوب‌بندی دموکراتیک و همچنین پروژه‌های رهایی‌بخش را در بر می‌گیرد. عبور از مرزها نتیجه این است که در یک جهان در حال جهانی شدن، بازتابی پایدار در مورد اینکه چه کسی باید با توجه به چه چیزی حساب کند است. (تابستان 2010)

انتخاب دونالد ترامپ، رأی به برگزیت، کمپین برنی سندرز برای نامزدی و حمایت فزاینده از جبهه ملی در فرانسه یک هدف مشترک دارند: تمام‌شان جهانی‌سازی یکپارچه، نولیبرالیسم و آن دم‌ودستگاه سیاسی را که موجب ترقی آنها شده رد می‌کنند./ آنها که به ترامپ رأی دادند، همچون آنهایی که به برگزیت و علیه اصلاحات ایتالیا رأی دادند، علیه اربابان سیاسی خود برخاسته‌اند./ [نئولیبرالیسم پیشرو] با یکی گرفتن «پیشرفت» با شایسته‌سالاری به جای برابری، «رهایی» را با برآمدن نخبگان کوچکی از زنان «بااستعداد»، اقلیت‌ها و اقلیت‌های جنسی در سلسله مراتب یکپارچه‌ای که در آن همه چیز مال برندگان است یکی کردند، به جای آنکه آن را معادل برانداختن چنین سیستمی بدانند./ به جای پذیرفتن اصطلاحاتی که طبقات سیاسی به ما عرضه می‌کنند، اصطلاحاتی که رهایی را با امنیت اجتماعی در تضاد قرار می‌دهند، می‌بایست بکوشیم از طریق ارتباط با سرمایه گسترده و فزاینده نفرت از وضع کنونی، آنها را دوباره تعریف کنیم.

نانسی فریزر در این مصاحبه توضیح می‌دهد که چگونه دستورکار چپ برای برقراری عدالت اجتماعی توسط آنچه «نولیبرالیسم مترقی» می‌نامد، ربوده شده است. او به کاوش در این مساله می‌پردازد که یک اقتصاد سیاسی مارکسیستیِ موشکافانه چگونه می‌تواند چپ را به مسیری رهنمون شود که از طریق یافتن دستورکاری در خورِ روزگار کنونی، حمایت توده‌ها را مجددا کسب کند. فریزر معتقد است نیروهای چپ باید از طریق مداخلات سیاسی، بازی‌های هراس‌افکنانه‌ای که لیبرالیسم با واژه «پوپولیسم» راه می‌اندازد را به‌شکلی راسخ عقب برانند.