جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه برای همگان میسور است و می‌توانند در زندگی خود از آن استفاده کنند، تجربه است. تجربه‌های شخصی و تجربه‌های اندوخته شده توسط دیگران، هر دو چراغ راه زندگی است و می‌تواند راهگشای آینده همگان باشد چه اقتضای عقل این است که انسان تجارب خویش را حفظ و آن‌ها را به دست فراموشی نسپارد، و بهترین تجربه آن است که در اعمال و رفتار انسان مؤثر واقع شود و در مقام عمل بهترین واعظ و راهنمای او گردد: وَ خَیْرُ ما جَرَّبْتَ ما وَعَظَکَ؛ بهترین تجارب آن است که تو را موعظه کنند؛ یعنی در مقام عمل در تو اثر بگذارند و تو از آن‌ها متأثر و متّعظ گردی و پند بگیری. تجربه به انواع مختلف تقسیم می¬شود :تجربه حسی، تجربه اخلاقی، تجربه زیباشناختی و تجربه دینی. تجربه در علوم مختلف (چه علوم طبیعی و چه علوم انسانی) اهمیت و ارزش فراوان دارد و یکی از روش های مهم کسب دانش و علم درباره انسان و جهان آفرینش است. تجربه و اقسام آن درآموزه های دینی هم ، به عنوان یک اصلِ پذیرفته شده است و در آیات و روایات فراوان از جنبه های مختلف آن بحث شده است . قرآن کریم، تجربه را از جنبه معرفت شناختی دارای حجیت می¬شناسد و در بسیاری مواقع، به جای بکار گیری براهین عقلی ـ فلسفی ، از تجربه محسوس انسانها کمک می‌گیرد. در مورد حقیقت و هویت تجربه دینی نظریه¬های مختلفی وجود دارد. نظریه برگزیده درباره تجربه دینی این است که تجربه دینی نوعی مواجهه با خداوند یا امور ماوراء طبیعی یا مقدس است و مواجهه به معنی شناخت مستقیم حضوری و بی واسطه است. این نوع از تجربه خود به چند نوع تقسیم می‌شود : 1 – تجارب تفسیری 2 – تجارب شبه حسی 3 - تجارب وحیانی 4 - تجارب احیاگر 5 – تجارب مینویی 6 – تجارب عرفانی