جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫خدا، انسان و جهان سه محور اساسي انديشه بشري است، که در طول تاريخ و در همه جوامع پرسش‌هاي مهم و اساسي درباره آن‌ها مطرح شده و همواره مورد توجه بوده است. انسان و بشر هر دو مترادف‌اند. کلمه انسان 65 بار در قرآن مجيد به‌کار رفته است و کلمه بشر 35 بار در قرآن استعمال شده است. اين تحقيق در صدد آن است که حقيقت انسان را از لحاظ خلقت، ماهيت و مبدأيت مورد بررسي قرار دهد، و در ضمن هدف از خلقت انسان را هم از نظر قرآن تبيين کند. از آيات قرآن استفاده مي‌شود که هدف از خلقت انسان رسيدن به سعادت و کمال نهايي است، و منظور از کمال نهايي هم "لقاء الله" است. همچنين آيات متعددي از قرآن کريم به موضوع آفرينش انسان، چگونگي آفرينش او و ساحت‌هاي وجودي انسان اشاره کرده است. دسته‌اي از اين آيات، آفرينش همه انسان‌ها را از يک پدر و مادر دانسته و آن‌ها را داراي اصل و نسب واحد معرفي مي‌کند. دسته ديگري از آيات قرآن، آفرينش نوع انسان را از نطفه، تراب، زمين، صلصال و آب دانسته است. تحولاتي که در مبدأ نخست انجام مي‌گيرد، به اين ترتيب است که اول از زمين ماده گرفته شده، بعد صورت به او بخشيده شد، که بهترين و کامل‌ترين صورت است، و سپس در هيکل مادي اين انسان روح دميده شده است. پيدايش انسان در فاصله‌هاي زماني و مراحل مختلفي انجام شده است که شامل شش مرحله انعقاد نطفه، خون بسته، علقه، مضغه، استخوان‌بندي و دميدن روح الهي در بدن مي‌شود، که البته انسان اين شش مرحله اساسي را در دوران جنيني پشت سر مي‌گذارد. در کنار ديدگاه‌هاي متعدد اديان و فرق مختلف، از نظر علمي هم درباره مسأله آفرينش انسان نخستين، نظرات متعددي توسط دانشمندان ارايه شده است، که مهم‌ترين آن‌ها نظريات فيکسيسم، ترانسفورميسم، لامارکيسم، نئو لامارکيسم، داروينيسم و نئو داروينيسم مي‌باشد.