جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده:علم و کسب معرفت یکی از امتیازات ویژه انسان است. علم و معرفت است که می‌تواند مایه کمال و سبب سعادت انسان گردد؛ در تعالیم انبیاء الهی و به خصوص پیامبر مکرم اسلام(ص)، نسبت به تعیلم و تعلم، عنایت ویژه صورت گرفته است؛ چنان که در نخستین خطاب قرآنی «إقرأ بسم رب الذی خلق، خلق الانسان من علق، إقرأ و رب الاکرم» و «ن، والقلم و ما یسطرون» و دیگر آیات قرآن تجلی یافته است. پیامبر اکرم(ص) و پس از آن ائمه معصومین(ع) و به تبع ایشان عالمان ربانی نسبت به فراگیری علم و معرفت تأکیدات ویژه داشته‌اند. اما آنچه دانستن‌اش ضروری است اینکه، به همان میزانی که نسبت به فراگیری علم و معرفت ترغیب و تشویق صورت گرفته است، به همان میزان نسبت به رفع موانع علمو معرفت نیز هشدار داده شده است. به عبارت دیگر، آیات قرآن و روایت ائمه طاهرین(ع)، ما را به علم و دانشیِ تشویق و ترغیب می‌کند که سازگار با فطرت پاک و توحیدی انسان باشد؛ رسیدن به چنین علمی ممکن نیست، جز اینکه جوینده علم، حجاب‌ها و پرده‌های گناه را کنار بگذارد، و ذهن، ضمیر و قلب پاک به سراغ علم و دانش برود. اینکه رابطه‌ی «گناه» و «معرفت» در قرآن و روایات ائمه طاهرین دقیقاً به چه شکل ترسیم شده است؟ آیا این رابطه یک رابطه برهانی و ریاضی‌وار است؟ یا صرفا بُعد اخلاقی آن مورد نظر است؟نیاز به پژوهش بیش‌ از این دارد. آنچه این تحقیق بدان رسیده است، این است که از منظر قرآن و روایات ائمه اطهار(ع)، انسانی که آلوده به گناه و مسیرش همراه با لغزش است، یا به سرچشمه‌های اصیل علم دست نمی‌یابد و یا اینکه علم برایش راه‌گشاه نخواهد بود.به تعبیر روایت ائمه اطهار(ع) چنین علمی حجاب و سرابِ بیش نخواهد نبود. البته اینکه گفته‌ایم گناه مانع رسیدن به علم و معرفت است؛ منظور، علوم طبیعی و ریاضی و پزشکی، و حتی به یک معنا علم حصولی نیز نخواهد بود؛ بلکه منظور علم الهامی و الهی و از سنخ دریافت‌های خدادادی است. زیرا؛ فراگیری صرف علوم طبیعی و تجربی و پزشکی با سعادت حقیقی انسان رابطه ندارد. انچه مایه کمال و سعادت انسان است، همانا، علم الهی است. علم اصول دین، فروع دین، اخلاق، تفسیر و.. از سنخ علم الهی است. کلید واژگان: علم، معرفت، گناه، معصیت، ایمان، تقوی، تزکیه، تعلیم.