جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بدون تردید یکی از مهم ترین حوادث تاریخ اسلام از هر زاویه ای که بدان پرداخته شود، شهادت امام حسین علیه السلام است که در سال 61 هجری اتفاق افتاد. حادثه کربلا از منظرهای مختلفی قابل بررسی است و درس های گوناگونی برای همه شیعیان مسلمانان و آزاد مردان تاریخ دارد. بر کسی پوشیده نیست که یکى از برجسته ترین و عالی ترین ویژگی هایی که حادثه عاشورا به منصه ظهور رسید، ذلّت‏ناپذیرى و ظلم ستیزی امام حسین علیه السلام و یاران فداکارش بود. خصیصه ظلم ستیزی و احقاق حق نهضت امام حسین(ع) الهام بخش قیام های مختلفی در طول تاریخ شده است. یکی از این قیام ها، نهضت زید بن علی(ع) است که با الهام از حادثه خونین کربلا و برای احقاق حقوق از دست رفته اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و ستاندن دادِ شیعیان و مسلمانان مظلوم از حکومت اموی بود. با استفاده از روایات معتبر می توان بر این نکته دست یافت که قیام زید بن علی(ع) جهت رسیدن به هواهای نفسانی نبود، بلکه چنانکه وی در قیام خویش به موفقیت دست می یافت امر حکومت و خلافت را به صاحبان اصلی خویش یعنی ائمه معصومین علیهم السلام تحویل می داد. می توان مدعی شد در دوره ای که امامان باقر و صادق علیهم السلام با در پیش گرفتن روش تقیّه و برای حفاظت و صیانت از شیعیان، معذور از هر گونه قیام و عملیات مسلحانه ای بودند، همچنان که امام سجاد علیه السلام نیز بعد از واقعه عاشورا همین روش را در برگزید، این زید بن علی(ع) بود که با موقعیت سنجی جامعه شیعی و درک موقعیت و جایگاه خاص و بی بدیل امام معصوم در فرهنگ شیعی دست به قیام زد.