جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اندیشه مهدویت از اصول ریشه دار و استوار در حوزه معتقدات مسلمانان و اندیشمندان جهان اسلام است این اندیشه بنیادین مورد وفاق عموم متفکران مسلمان قرار دارد گرچه با تفسیر و قرائت مختلف در مفهوم ومصداق مواجه است.باور به آینده ی مشترک در جامعه ی ایمانی،یک اندیشه ی محکم ومسلم اعتقادی است.پیروان همه ادیان الهی به ویژه آخرین وکامل ترین پیام آسمانی، یعنی دین اسلام، معتقدند: همه بشردریک فرایند تکاملی به آرزوی فطری، انسانی والهی خود در کمال طلبی، به نقطه اوج تکاملی انسانی،یعنی تجلی عدالت وحاکمیت عادلانه می رسند بحث موعود در اسلام نیز به مانند دیگر ادیان آسمانی مطرح شده است.به درستی بخشی از آیات قرآن کریم خبری خوشایند از سرنوشت نهایی انسان مبنی بر آنکه جهان آینده از ستم و نابرابری به عدل و داد و برابری و برادری، آسایش و آرامش در پرتو اعتقاد و ایمان به یگانگی خدای متعال و رستگاری در آخرت داده است.این بخش از آیات نظرگاه مفسران از جمله نویسنده،‌تفسیر «المنار» محمدرشید رضا را به سوی خود کشانیده و وی را در پی پرده‌برداری از کلمات و جملات آیات واداشته است.آنچه پیش رو قرار گرفته تحلیلی از دیدگاه این اندیشمندنام آشنای اهل سنت،‌ آفریننده اثر به یادگار و ماندگار «المنار» درباره شخصیت والای حضرت مهدی(ع) و ظهور وی در دوره پایانی جهان براساس اندیشه‌ی مذهب شیعه امامیه است.نظریه تفسیری این نویسنده از جهاتی در خور توجه و تامل است.این نوشتار، ضمن مطرح کردن دلایل سست و بی‌بنیاد رشیدرضا در انکار موضوع مهدویت، به نقد و ارزیابی آن‌ها مبادرت می‌ورزد.