جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عرفان، به معنی شناخت و معرفت خداوند و صفات او، به‌واسطه‌ی کشف و شهود است و علم کلام، دانشی است که به بحث پیرامون اصول اعتقادی و جهان‌بینی دینی بر مبنای استدلال عقلی و نقلی می‌پردازد. عرفا، نگرش متفاوتی به جهان هستی دارند و یکی از این عرفا، سنایی است. سنایی، عبادت را محدود به اعمال ظاهری نمی‌داند. از نظر او، هر عملی که رضایت خداوند را در پی داشته باشد، نوعی عبادت محسوب می‌شود. هم‌چنین، عبادت باید همراه با عجز و فروتنی و تواضع باشد. سنایی معتقد است که رازقیّت خداوند همیشگی است و نیز، رزق هر کسی، در ازل برای او مقدّر شده است و هر گونه تلاش برای کسب روزی، بی‌فایده است. از نظر سنایی، انسان باید در همه حال به خداوند توکل کند، چرا که خداوند صلاح بندگانش را می‌خواهد. سنایی، صبر را لازمه و مقدّمه‌ی دست‌یابی به هر چیزی می‌داند. صبر در هنگام بلا و مصیبت، بالاترین و دشوارترین نوع صبر است. به عقیده‌ی سنایی، انسان باید همیشه و در همه حال، شاکر خداوند باشد؛ حتی در مواقع بلا و مصیبت. هم‌چنین، سنایی، ناسپاسی را نیز نوعی کفر می‌داند. در این پژوهش، پس از تقسیم‌بندی بحث اصلی به پنج بخش مجزّا و نیز مراجعه به حدود شصت منبع، اعم از کتاب‌ها و مقالات و هم‌چنین، برخی از وبسایت‌های مرتبط، اقدام به جمع‌آوری اطلاعات شده است.