جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی ازمسائلی که درمیان فلاسفه وعرفامطرح است علم وشعورموجودات مادی است. همه فیلسوفان معتقدندکه انسان موجودی مدرِک است، امادراینکه مادیات نیزازچنین ادراکی برخوردارباشنداتفاق نظری وجودندارد. برخی ازفلاسفه معتقدندکه اجسام به خاطرمادی بودنشان ازیکدیگرغایبندواین غیبت به معنای نداشتن علم وادراک به خودوبه دیگران است.امابرخی دیگرهمچون ملاصدرامعتقدندکه همه موجودات صاحب شعورند. عمده دلیل ایشان این است که چون علم ووجودمساوق یکدیگرند پس هر موجودی ازآن جهت که موجوداست،عالم و شاعراست.دراین نوشتار سعی شده است تفاوت فلسفه ملاصدرا رابا تفکر فیلسوفان ماقبل خود روشن شودکه مهمترین این تفاوت فکری این است که در اندیشه ملاصدرا وجود اصیل است واصالت وجود هر گونه تفاوت ماهوی بین موجودات را رد میکند.در اندیشه ملاصدرا برخلاف جریان فکری فیلسوفان ماقبل،موجودات به بسیط ومرکب،مادی ومجرد،زنده وغیرزنده ،مجرد ومادی،حضوری وحصولی،بسیط ومرکب و..تقسیم نمیشوند لذا تفاوت ماهوی دربین موجودات وجود ندارد بلکه انچه که ترسیم کننده اختلاف بین موجودات است اختلاف تشکیکی موجودات است وماحصل اینکه وجود وصفات وجودی مساوق اند ووجودات مادی نیزبواسطه برخورداری از وجود مرتبه ای از علم رادرخود دارند.

چکیده ندارد.