جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

از نظر قرآن کریم دنیا در صورتی ارزشمند است که از آن برای رسیدن به کمال و سعادت در آخرت بهره گرفته شود. ارزش ها، دل بستگی ها و سرگرمی های دنیوی نباید انسان را به خویش داشته و او را از انسانیت ساقط نماید. دنیا و تمام مواهب دنیایی برای انسان ساخته شده و همچون نردبانی است که انسان را به سوی کمال در آخرت بالا می برد. ائمه ( ع) نیز همانند قرآن در روایات خود به دنیایی استناد کرده اند که انسان را به آخرت برساند، این دنیا دارای ارزش واقعی است، ارزش و اعتبار دنیا، نکوهش و ستایش آن، دنیای مذموم و ممدوح معنا و مفهوم خویش را در چگونگی استفاده از دنیا در می یابد. ریشه هر گناهی دوستی دنیا است، مال و ثروت، اولاد و ... در صورتی که انسان را سرگرم دنیا سازد نکوهش شده و از آفات دنیوی شمرده شده است ولی در صورتی که در جهت کمال آدمی گام بردارد مورد پسند واقع شده و از نعمات و الطاف الهی است. منشأ سرنگونی و هلاکت انسان دنیازدگی است. دنیازدگی آثاری دارد و انسان را از رسیدن به آخرت باز می دارد. دنیا در قرآن به لهو و لعب، زینت، تفاخر، متاع قلیل و ... توصیف شده است. مال، فواید دنیوی و اخروی زیادی دارد و یک انسان عاقل همیشه سعی می کند که ازمال و منال دنیا برای آخرت بهره جوید و از دنیا برای آخرت توشه ای برگیرد. حقیقت انسان را عمل او می سازد، اگر انسان اعمال صالح داشته باشد، انسان صالح است و اگر اعمال طالح داشته باشد، انسان طالح است، بنابراین پاداش و کیفر انسان در آخرت بستگی به اعمال او در دنیا دارد. فلسفه لذتهای مادی در دنیا برای این است که انسان با اختیار خویش سعادت و شقاوت خویش را در آخرت رقم بزند و لذتهای دنیوی با لذتهای اخروی متفاوت است، حد و اندازه هر لذت و نعمت دنیوی برای استفاده انسان از آن لذت در دنیا مشخص شده که یکی از روشهای مشروع برای استفاده از دنیا انفاق می باشد. دنیا مزرعه آخرت است و نعمتهای دنیوی سبب سعادت و شقاوت اخروی نمی گردد. سعادت انسان در گرو ایمان و عمل صالح در پایان عمر، محو سیئات به دلیل انجام کارهای نیک و مورد شفاعت واقع شدن است. شقاوت انسان نیز در گرو کفر پایان عمر که ایمان و عمل صالح پیشین را ضایع می سازد، محو حسنات به دلیل انجام کارهای زشت و ناپسند و مورد شفاعت واقع نشدن می باشد. دنیا و آخرت با هم جمع نمی شوند چون دو چیز متفاوت و متضاد از هم هستند و دو چیز متضاد نیز با هم جمع نمی گردد. از جمله تفاوتهای بین دنیا و آخرت می توان به تفاوت بین نظام و آخرت، درجات بین دنیا و آخرت و تفاوت روزی دنیا با آخرت اشاره کرد. راه فکری و شناختی، راه عملی( انفاق، صدقه، زهد، قناعت، یاد مرگ و ...) از جمله راهکارهای سازنده ای است که در امور دنیوی، انسان را برای رسیدن به آخرت راهنمایی می نماید.