جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی شیوه ها و روش هایی که پیامبر اکرم (ص) برای گسترش و ترویج اقامه نماز در جامعه از خود بروز دادند، یکی از بهترین الگوهایی است که والدین، مربیان و مسئولان اجرایی در جامعه امروزی در ترویج آموزه های دینی و ازجمله نماز می توانند از آن بهره گیرند. ازاین رو، این نوشتار که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته با هدف شناخت روش های پیامبر برای فرهنگ سازی نماز ابعاد مختلف فعالیت های پیامبر اکرم را مورد بررسی قرار داده است. بعثت پیامبر (ص) در محیطی صورت گرفت که جاهلیت، خرافات، تعصبات بی جا، شرک و بت پرستی در آن بیداد می کرد و مظاهر پرستش خدا به ورطه انحراف افتاده بود. در چنین، فضایی نبی مکرم اسلام (ص) با ارائه تصویری صحیح از مسیر تکامل انسان و عبودیت او در برابر خدا، با فرهنگ سازی اقامه نماز، زمینه های اتصال و ارتباط روحی بین بشر دانی با پروردگار عالی را فراهم ساخت. رسول اکرم (ص) برای فرهنگ سازی نماز در دو ساحت اصلی تلاش نمود: 1. فرهنگ سازی بر روی تک تک افراد جامعه از طریق تأثیرگذاری بر روح و فکر آنان با ارائه الگوها، آموزش صحیح، بالا بردن سطح علم و فهم، آسان گیری و آموزش تدریجی و...؛ 2. استفاده از ظرفیت های اجتماعی و سیاسی از طریق نظارت بر نحوه اقامه نماز، رفتار امامان جماعت اصل اولویتگذاری به نماز حتی در ارتباطات سیاسی و... . آن حضرت از این طریق توانست زمینه را برای درونی شدن فرهنگ اقامه نماز در بین مسلمانان فراهم سازد.

چکیدهتطابق گفتار و کردار و تفکرات با واقع را صدق می گویند و همه‌ی اعمال، گفتارها، اندیشه ها و نیت های فرد صادق بر مبنای انطباق با واقعیت ها انجام می گیرد. در مرتبه‌ی اوّل خداوند متعال خود، صادق است و در مرتبه‌ی دوم پیامبران، امامان (:) و پس از آنان مومنین، متقین، زاهدین، مخلصین، متوکلین و صابرین، مصداق مفهوم واقعی صادقین به شمار می روند.دعوت به صداقت و پرهیز از بی صداقتی و دروغ از وجوه مشترک دعوت پیامبران الهی می باشد و در این مسئله، همه ادیان به طور یکسان صداقت را ارج می نهند و دروغ و بی صداقتی رامانع کمال دانسته و محکوم می کنند.یکی از عوامل سعادت و خوشبختی برای هر جامعه که نقش عمده ای درسلامت و بقای آن دارد، رواج فرهنگ راستی و درستی در میان مردم می باشد که باید در گفتار و کردار تجلی یابد.اگر در جامعه ای، حکومت و مردم از خیانت و دروغ بپرهیزند، و برای پیشبرد اهدافشان به این دو رذیله اخلاقی متوسل نشوند، صداقت، صفا و حس اعتماد به یکدیگر به وجود می‌آید و مسلماً در چنین جوی، هم زمینه پیشرفت و ترقی و هم تعالی و رشد، امکان بروز بهتر و بیشتری می یابد.صداقت را باید از زندگی فردی شروع نمود، چرا که هر فرد در جامعه ای کوچکتر که خانواده می باشد رشد و نمو می یابد و اگر افراد خانواده خصوصاً پدر و مادر بی صداقتی ودروغگویی را دراعمال خود نسبت به یکدیگر نشان دهند، مسلماً این رفتار درکودکان آنها که افراد بزرگسال و آینده سازان فردای اجتماع خویش می‌باشند، تأثیر سوء خواهد داشت. فردی که با این روحیه و خصلت بزرگ شود نه تنها خود بی صداقت و دروغگو شده، بلکه به افراد جامعه خویش نیز بی اعتماد می گردد و اگر افراد یک جامعه نسبت به هم چنین حسی پیداکنند، قطعاً موفقیت و پیشرفت آن جامعه در قلمرو سیاسی و اقتصادی و درفرهنگ جهانی، کند و متوقف می گردد. اما، اگرهر فردی این بعد معنوی و روحانی را در خویش تقویت نماید، مسلماً درمعاشرت‌های اجتماعی افراد نیز صداقت لحاظ خواهد شد و کسی که در عمل و نیتش صادق و خالص باشد، هیچ گاه موجبات آزار و ناراحتی افراد را نیز، فراهم نخواهد کرد، در چنین جامعه‌ای روحیه فتوت، وفا، شهامت و زهد تقویت خواهد شد و مراتب رشد و رستگاری افراد، افزایش خواهد یافت، درنتیجه علت وجودی انسان که رسیدن به مقام قرب الهی است تجلی می یابد. صدق از دیدگاه امیرالمومنین(7) ستون دین و پشتیبان ایمان و از بهترین خصلت های اهل یقین شمرده شده است. وانسان صادق اجر و منزلت خاصی در برابر حضرت باری تعالی دارد. بنابراین بر ماست که با دقت و بررسی درسیمای صادقین خاصه در کلام صادق ترین فرد، امیرالمومنین حضرت علی (7)، درجهت رسیدن به سعادت فردی و اجتماعی گام برداریم.کلید واژه ها عبارتند از: صداقت، سیمای صادقین، گستره صداقت، راستی و درستی.

این تحقیق، به موضوع علل کاهش جمعیت و پیامدهای آن می پردازد. هدف از این پژوهش، شناخت سیاست های کنترل جمعیت، به عنوان یک معضل اجتماعی و سیاسی و پیش گیری از آن برای حفظ بقای نسل می باشد. اهداف سیاسی نهفته در این جریان، با ابزارهای فرهنگی همچون تبلیغات، ترویج مدرنیته، و تبعیت از سیاست های بهداشتی یونسکو در کشورهای اسلامی رشد یافت و زمینه های اجتماعی، مثل گسترش بزهکاری، رواج دیدگاه های فمینیستی و طلاق، آن را حمایت کرد. کنترل جمعیت در ایران پیامدهای ناگواری را به ارمغان آورده که ازجمله تأثیرات آن در درازمدت می توان به تضعیف نیروی دفاعی کشور، کاهش نیروهای جوانان و نخبه، بر هم خوردن تعادل جمعیتی و تهدید مذهب شیعه اشاره کرد.