جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محبت و عشق ورزی، از مهم ترین گریش های اصیل در وجود آدمی است که می تواند عالی ترین منیع انگیزش برای رفتارهای اخلاقی باشد. این پزوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به این نتایج دست یافته است که هرچند خوددوستی میلی تاثیرگذار در صدور افعال است، اما مانعی بر سر راه انجام اعمال از روی عشق ورزی نیست و تا عملی برخاسته از میل اصیل خیرخواهانه نباشد از حد نصاب ارزش اخلاقی برخوردار نمی گردد. خیرخواهی و عشق ورزی میلی فطری و اصیل در همه انسان ها قرار دارد که می تواند مستقلا سرچشمه رفتارهای اخلاقی گردد. در این صورت است که می توان از عشق ناب به فضایل اخلاقی و محبت معنوی به عنوان عالی ترین عامل انگیزه بخشی در رفتارهای اخلاقی سخن گفت. رفتار بر مبنای اخلاق فاضله و محبت ورزی، تلازم با انقیاد الهی دارد و موجب تقرب وجودی به خداوند می گردد. این معنا می تواند در پرتو بینش الهی تقویت شود و به سطحی از آگاهی برسد که تنها رضوان الهی منشا انگیزش در عملکردهای اخلاقی گردد.

تبیین اسلوب های مختلف گزارش تاریخ و شیوه های بیان سرگذشت پیشینیان در قرآن است. پژوهش حاضر در پنج فصل و چندین بخش تدوین شده است. نویسنده در فصل اول از خلقت آدم و پیدایش نسل فعلی بشر، تاریخ پیامبران، وضعیت امت ها و اقوام پیشین و تاریخ اسلام سخن گفته است. وی در فصل بعدی «شیوه های گزارش تاریخ به لحاظ قالب و شکل» را بررسی کرده و به روش قرآن در انتخاب واژه ها، کمیت های گوناگون در بیان واقعه تاریخی، ناقل تاریخ در قرآن، شیوه برخورد قرآن با جزئیات تاریخی و روش استفهامی در بیان تاریخ توجه نموده است. «اسلوب های گزارش تاریخ در قرآن از نظر محتوا» عنوان فصل دیگری است که از روش قرآن در تبیین عامل محرّک تاریخ، ویژگی های سنن الهی، قوانین مستمر در تاریخ، عامل اصلی تکامل تاریخ و شیوه های ذکر قهرمانان تاریخ در قرآن، بحث کرده است. فصل پایانی به «اهداف، پیام ها و درس های مکتب تاریخی قرآن» اختصاص دارد. نویسنده چنین نتیجه گرفته است که تاریخ در قرآن، زنده، پویا و پر از لطافت و ظرافت های هنری و شیوه های بدیع و خصوصیاتی معجزه گون و درس های سازنده و انتها ناپذیر و مؤثر در نجات جوامع بشری است.