جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف: هدف از انجام این پژوهش، تقریر، مقایسه و ارزیابی الهیات سلبی در حوزة معرفت‌شناختی صفات الهی در اندیشة موسى بن میمون(متولد 530 ق/ 1135 م)، ‌الهی‌دان برجستة یهودی و آیت‌الله دکتر محمد صادقی تهرانی(۱۳۰۵-۱۳۹۰ ش)، قرآن‌پژوه معاصر بود. روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به تحلیل عقلانی این دو دیدگاه پرداخته است. یافته‌ها: به باور این دو شخصیت، نه تنها صفات ثبوتی ذاتی الهی، بلکه حتی وجود الهی نیز بیانگر معنای سلبی است و محذور تشبیه، برهان مشترک آنان در نقد الهیات ایجابی است. نتیجه‌گیری: «خلط میان مفهوم و مصداق»، «یکسان‌انگاری شناخت ماهوی و غیر ماهوی»، «تفسیر ناصحیح دو آموزة قرآنیِ همراهی حمد با تسبیح و تنزیه ذات الهی از توصیف غیر مخلصان» و «فقدان تصویر صحیح از الهیات ایجابی عینیت»، مهم‌ترین آسیبهای معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی این دو دیدگاه است.

پژوهشی است پیرامون ابعاد و اقسام محبت در قرآن. رساله حاضر که در یک مقدّمه و پنج فصل تهیه و تدوین یافته است ابتدا به جایگاه محبّت و اهمیّت آن در قرآن می پردازد و پس از واژه شناسی محبّت و مراتب آن، به محبّت خداوند و عوامل و موانع آن اشاره می نماید. وی سپس زمینه های محبّت انسان به خداوند را مورد بررسی قرار داده و آثار این محبّت را آرامش، فروتنی، نهراسیدن از مرگ و پیروی از پیامبر(ص) ذکر می نماید. وی در فصل بعدی به محبّت به پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) اشاره می کند و پیامد این محبّت را دوستی خدا و پاداش رسالت پیامبر(ص) می شمرد. نویسنده در پایان به محبّت های ناپسند، از جمله دوستی با گمراهان و غضب شدگان و محبّت های پسندیده همچون محبّت به والدین، همسر، فرزند و اقوام و خیرخواهان می پردازد، و نتیجه می گیرد دوستی های سالم در قیامت پایدار، و دوستی های ناپسند گسسته و تبدیل به دشمنی خواهد شد.