جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این تحقیق تحت عنوان مشورت در قرآن و سنت به بحثی تفسیری و روایی پیرامون موضوع می پردازد. مشورت در لغت از شار العسل گرفته شده است و به معنای بیرون آوردن یا از موم جدا کردن عسل و بدست آوردن عسل ناب است و در اصطلاح به معنای ضمیمه و محکم کردن رأی خود با نظر دیگران می باشد. مشورت یکی از صفات اخلاقی مثبت و مورد قبول اسلام می باشد و از اهمیت ویژه ای برخوردار است تا بدان جا که خداوند در قرآن کریم به پیامبر خویش? و مؤمنان دستور مشورت با یکدیگر را می دهد. پیامبر اسلام? و امامان معصوم? به منظور نهادینه کردن امر مشورت در بین مردم با سیره و کلام خود آنان را با آداب و بایسته های مشورت آشنا نموده و وظایف اخلاقی مشاوران نظیر تقوی، تجربه و خرد، خداترسی و امانت داری، ورع و بردباری را بیان نموده اند. یکی از مهمترین شاخصه ها در بحث مشورت فواید این امر است که معصومین? اهتمام فراوانی به آن داشته و افراد را از خود رأیی برحذر داشته اند و در امر مشورت هیچ گونه تمایزی بین زنان و مردان قائل نبودند و اطاعت از رأی زنانی که به کمال عقلی رسیده اند و شرایط لازم جهت مشاوره را دارند امری ضروری می دانستند و افراد را از مشورت در اموری که با روحیه زنان و عواطف مادری سازگاری ندارد نهی نموده اند. بنابراین پرداختن به بحث مشورت با توجه به تأکید آیات و احادیث معصومین? و نیاز روز افزون جامعه انسانی به این امر ضرورت دارد و آگاهی از فواید آن انگیزه افراد را نسبت به امر بیشتر می کند. به همین منظور مباحث تحقیق در پنج فصل با عناوین نگاهی اجمالی به مشورت، احکام کلی مشورت، آداب و بایسته های مشورت، فواید مشورت با الهام از سیره و کلام معصومین، مشورت با زنان آری یا نه؟ تدوین شده است.