جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

برای تقویت باورهای دینی در مردم به ویژه جوانان و تبلیغ دین اسلام و با توجه به اینکه دشمنان اسلام به بنیان های دین اسلام هجوم آورده اند، تلاش برای روشن نمایی هر چه بیشتر ابعاد مختلف دین به خصوص اصول زیربنایی آن تلاش مقدس خواهد بود. بررسی حجیت قرآن و سنت با رویکرد به ارتباط آن دو در حجیت ومنبعیت جزء سؤال های ریشه ای از دین می باشد که ذهن پرسشگر همه انسان ها و به ویژه نسل امروز را متوجه خود ساخته و می سازد. اگر چه هر چیزی که حجت شد، به طور قطع منبع نیز می باشد و چیزی که حجت نباشد منبع هم نخواهد بود و لیکن بجهت دستیابی به نتیجه بهتر در ارتباط میان قرآن و سنت باید میان این دو فرق نهاده و به طور جداگانه به بررسی آنها پرداخت. استقلال قرآن در اصل حجیت و اثبات نسبت آن به خداوند از راه اعجاز قرآن آشکار می گردد. اگر چه اصل حجیت سنت معصومین از راه قرآن قابل اثبات است اما این تنها راه نبوده و می توان آن را از راه عقل و معجزه های متواتر دیگر ثابت نمود و زمانی که راه اثبات اصل حجیت سنت منحصر در قرآن نباشد، این معنایی جز استقلال و هم عرضی سنت با قرآن در اصل حجیت ندارد. استقلال قرآن در حجیت دلالی با روشن شدن سلامت آن از تحریف و فهم پذیری قرآن برای همگان بدست می آید. و تبیین بهتر ارزش و حجیت محتوایی سنت به دلیل وجود روایات قطعی عرضه و آسیب های وارد بر سنت مانند جعل و تحریف، می بایست آن را در دو بخش سنت قطعی و سنت غیر قطعی مورد بررسی قرار داد. در این میان سنت غیر قطعی، حجیت دلالی خود را از راه عرضه بر قرآن و عدم مخالفت با آن بدست می آورد و بدین ترتیب وامدار قرآن ودر طول آن در حجیت قرار می گیرد، ولی برای سنت قطعی به دلیل اینکه صدور آن از معصوم مسلم می باشد نیازی به عرضه نبوده و حجیت دلالی آن همپا و در عرض قرآن می باشد. این نظر یعنی همپایی سنت قطعی و تأخر سنت غیر قطعی نسبت به قرآن در حجیت، دیدگاه برگزیده نگارنده در میان گمانه ها درباره ارتباط قرآن وسنت می باشد که می توان آن را با برهان خلف (نادرستی دیدگاههای دیگر در این باره) و مسأله نسخ تقویت و محکم تر نمود. رابطه قرآن و سنت در منبعیت و عرضه معارف دینی، رابطه ای استقلالی و عرضی می باشد. برخی از آیات قرآن و روایات معصومین و سیره آنها و اصحاب ایشان گویای این شکل رابطه قرآن و سنت یعنی همپایی سنت قطعی و غیر قطعی در منبعیت هست که از بی دلیلی دیدگاه غیر همترازی این دو و شهرت آن در میان دانشمندان اسلامی می توان جهت تقویت آن بهره گرفت/