جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این نوشته به موضوع « استغفار» از منظر قرآن و احادیث معصومینعلیهم السلام پرداخته است. استغفاردر لغت، از ماده « غفر» به معنی پوشاندن و مستور کردن است وآن چه که انسان را از پلیدی و آلودگی مصون می دارد و دراصطلاح، به معنی طلب غفران نمودن با زبان و عمل است. معنی لغوی آن به روشنی با توبه متفاوت است، چه این که، توبه، رجوع باطنی و استغفار بازگشت عملی و درخواست عفو و بخشش است. بنابراین در مواردی که استغفار به جای توبه، به کار رفته یا از آن روست که استغفار نشانگر توبه و گونه ای از اظهار آن است و یا از آن روست که پس از ندامت کامل و رجوع به خدا، انسان طلب عفو و بخشش می کند، پس استغفار نتیجه توبه است. مطالعه این تحقیق، با آگاهی از شرایط و آداب استغفار، چگونگی استغفار و فرصت های خاص برای استغفار را، به انسان یادآوری می کند و با آشنایی با اسباب آمرزش الهی، راه استغفار را برای او هموار تر می گرداند و کناره گیری از موانع قبولی استغفار را به وی گوشزد می کند. و با بررسی پیامد های فراوان گناه، انگیزه ترک گناه، و با مطالعه آثار و برکات استغفار، شوق روی آوردن به استغفار را، در انسان ایجاد می کند. ظاهر آیات و روایات نشان می دهد که هیچ کس از توبه و استغفار مستثنی نشده است. نه تنها گنه کاران ، بلکه مؤمنان و حتی ائمه علیهم السلام و انبیاء نیز مأمور به استغفارند. البته توبه و استغفار، با توجه به درجات ایمان افراد، متفاوت است. در حقیقت،استغفار برای معصوم، برای این است که گناه به حریم روحش نزدیک نشود و برای غیر معصوم، از بین بردن گناهان است. از روایات، استفاده می شود: که امام علیه السلام در هر عصر و زمانی همچون پیامبر صلی الله علیه وآله و سلم ، خود را موظف می بیند که برای گناه شیعیانش استغفار کند. از این رو قرآن راه دست یافتن به آمرزش و پذیرفته شدن توبه را، در این می بیند که بعد از توبه واستغفار، از امام عصر خود، بخواهند که برای آنان استغفار کند تا زودتر به آمرزش خدای خویش دست یابند. مهم ترین واژه های کلیدی تحقیق حاضر، عبارتند از: استغفار، مغفرت، غفران، غفار، غفور، توبه، إنابه، ندامت، عفو