جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امیرالمؤمنین ( ع)، اولین امام شیعیان جهان، در روز جمعه سیزدهم رجب سال سی ام عام الفیل در کعبه به دنیا آمد. هف از خلقت انسان، رسیدن به کمال و پیمودن راه سعادت می باشد، اما از آنجا که تشخیص صحیح راه کمال، برای انسان، سخت و دشوار است؛ لذا نیاز به راهنمایی است که آن راهنما نیز می بایستی خود کاملا به این راه پرخطر آشنایی داشته باشد تا دچار هیچ گونه خطا و اشتباهی نگردد و تشخیص این که چه کسی معصوم و به دور از اشتباه است، تنها از طریق وحی و اتصال به مبدأ الهی ممکن است و یکی از این راهنمایان الهی که شناخت سیره شخصیت ایشان بر هر رهجوی راه کمال، لازم و ضروری است، امام علی بن ابیطالب ( ع) است. با نگاهی کوتاه به زندگی نامه ی امام علی ( ع)، شاهد فصل درخشانی همچون تولد در کعبه، پدر و مادر موحد و یکتاپرست و تربیت و پرورش در دامان پیامبر اکرم ( ص)، اولین ایمان آورنده به دعوت نبوی، آیات نازل شده در شأن ایشان، روایات نبوی در فضایل و مناقب آن حضرت، خواهیم بود که همه و همه، نشان از فضل و برتری ایشان بر سایر مردم و شایستگی آن بزرگوار برای احراز مقام خلیفه اللهی پس از پیامبر ( ص) را دارند. علاوه بر این، بررسی و کنکاش در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی آن بزرگوار، نشان دهنده ی این مطلب است که علی ( ع) در تمامی حالات زندگی خود، عبدی خاضع و خالص در برابر درگاه الهی بودند و ذره ای از مسیر حق عدول نکردند. با نگاهی به دوران بعثت، خواهیم دید که این دوران دارای فراز و نشیب های زیادی بود، ولیکن در هر برهه ای از این دوران، امتیازی بر امتیازات علی ( ع) افزوده می گشت و پیامبر اکرم ( ص) از همان آغاز دعوت الهی خویش تا لحظات پایانی عمر شریف خویش، همواره بر مقام ولایت و امامت الهی علی ( ع) تأکید می ورزیدند تا آنکه آن را در قلوب مسلمین تثبیت کنند، ولیکن هنوز پیکر مبارک پیامبر ( ص) دفن نگشته بود که نامردان، حکومت را از مسیر اصلی منحرف کرده و آن را غصب کردند. علی ( ع) در آغاز با شیوه های گوناگون، دست به مبارزه با غاصبین حکومت زد، ولیکن تأثیری در آنان نگذاشت و پس از آن از روی مصحلت و برای حفظ اساس اسلام، سکوت اختیار کردند. این دوران 25 سال طول کشید و پس از آن با خواست و پذیرش دسته جمعی مردم، علی ( ع) به خلافت منصوب گشتند، اما حکومت به خودی خود، هیچ گاه مقصود و هدف اصلی برای امیرالمؤمنین ( ع) نبود، بلکه آن وسیله ای برای تحقق و برقراری عدالت، ظلم ستیزی و اقامه ی حدود و ارزش های الهی بود وگرنه از کفش کهنه ی وصله دار نیز بی ارزش تر بود. اصول اساسی حکومت علوی عبارتند از: شایسته سالاری، برقراری عدالت اجتماعی، اقتصادی و قضایی، صداقت و راستی، نظارت بر کارگزاران دولتی، توسعه ی نظام آموزش و فرهنگ اسلامی، تأمین رفاه و امنیت اقتصادی، زمینه سازی برای آزادی های مردمی و برقراری وحدت و آرامش برای مردم و پرهیز از جنگ و خونریزی بود و تنها زمانی ایشان دست به نبرد می زدند که دشمنان دین ذره ای از عقاید باطل و انحرافی خوش کوتاه نیامده و اندرز و موعظه ای بر آنان کارساز نبود و لذا با سه گروه ناکثین، قاسطین و مارقین به جهاد برخاستند. این تحقیق بر اساس روش تاریخی و همچنین بهره بردن از منابع تحلیلی نگاشته شده است. واژگان کلیدی: 1- امام و امامت 2- عدل و عدالت 3- سیاست