جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اقبال شاعر ومتفکر مسلمان شبه قاره ی هند و پاکستان است او اساسا شاعر بود و قسمت بیشتر آثار او درشعر است ولی با وصف این در نثر نیز آثار گرانبهایی دارد در تمامی اشعار اقبال این نکته را نباید فراموش کرد که لفظ درشعر او به همان میزان ارزش دارد که وسیله ای برای بیان مفاهیم و معانی پرارزش شاعر باشد او در بیشتر قالبهای شعری طبع آزمایی کرده است. مثنوی، غزل، دو بیتی، قطعه، ترکیب بند و ترجیع بند اقبال شعر خود را در خدمت عقاید فلسفی و دینی خود قرار داده و هدف از شعر برای او اصلاح جامه ی بشری است. اندیشه های اقبال دارای سه جنبه بوده است یکی فلسفه ای مبتنی بر کمال روحانی و دیگری نوعی از عقیده اتحاد اسلامی برای تبلیغ در میان مسلمین و سومی عقیده سیاس نسبت به مملکت خود یکی از مهمترین ابعاد زندگی اقبال خداوندگار عشق و عرفان بعد عرفانی زندگی اوست او فرمانروای حماسه های عرفانی و جهان بینی اسلامی است مهمترین عاملی که در تشکیل شخصیت و تفکر اقبال بسیار مهم است همانا کتاب مثنوی معنوی است. فلسفه ی اقبال اساسا برخود استوار است. اقبال معتقد است یک رابطه ای بین اکتشاف » خودی« و » خدا« وجود دارد. اقبال در آثار خود به بزرگانی چون مولوی، حافظ، سعدی، شیخ محمود شبستری ونظیری نیشابوری و ... نظر داشته است. درباره ی اقبال همین نکته کافی است که او یکی از چهره های فکری و انسانی درخشانی است که فرهنگ بارور اسلام به جامعه ی انسانیت هدیه کرده است.