جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آشنایی با اخلاص و راه های رسیدن به آن از جمله اموری است که می تواند راهنمای هر مومن خداپرستی باشد. اخلاص یعنی پاک شدن، صاف شدن، یعنی زدودن هر شائبه و شک و تردیدی از نیت و عمل و عقیده. اخلاص یعنی فقط برای خدا زیستن و به یاد او بودن و فقط از او فرمان گرفتن و اطاعت کردن. وقتی انسان به این حقیقت برسد که این دنیا با تمام بزرگی و ابزار و امکاناتش نمی تواند نیاز فطری انسان را برآورده نماید، در پرتو این علم و تحول و دگرگونی عمیق روحی تمام کارها حتی ساده ترین آن هم رنگ خدا می گیرد و هر آنچه که انجام می دهد یا نیت انجام آن را می کند، فقط و فقط برای خداست و چه زیباست رنگ خدایی گرفتن امور. اما لازم است بر کسانی که می خواهند در این راه قدم بردارند و به همه چیز رنگ خدایی دهند، موانعی را که بر سر راه هر انسانی قرار دارد را شناخته و برای رفع و مقابله با آن خود را مهیا سازند و وسایل پیشرفت را بر مبنای قرآن کریم و سخنان اهل بیت پیامبر(ص) در نظر گرفته و راه را برای خود و دیگران هموار سازند. بدون در نظر گرفتن این امر و رفع موانعی که بر سر راه وجود دارد رسیدن به کمال و خدایی شدن غیر ممکن خواهد بود و باید دانست که رفع رذایل و کسب فضایل متوقف بر شناخت اسباب و اصول هر یک می باشد. اما موانعی که بر سر راه انسان وجود دارد و مانع از انجام عمل اخلاص وی می شوند زیادند از جمله: موانع فردی، خانوادگی، اجتماعی و موانعی که بعد از انجام عمل وجود دارد از جمله: حسد، غرور، کبر و ... . لذا در این مجموعه در فصل اول به مباحثی درباره ی اخلاص پرداخته شده و برای نجات انسان سرگشته موانعی که فراروی او قرار دارد در فصل دوم به بیان این موانع پرداخته تا صفحه ی دل به زیور تسلیم بیاراید و با تمام وجود همه ی اعمال را برای خدا انجام دهد.

در اسلام جهاد از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است. به طوری که در تشریع احکام از آن به عنوان یک واجب کفایی یاد شده است. اصل اولی در رفتار مسلمانان با کفار صبر و مدارا است، مادام که ستم ها وآزارشان سد راه تبلیغ اسلام، بیان عقاید و حریت و آزادی مسلمین واقع نشود. از آن جا که در صدر اسلام عناد و کینه ورزی دشمنان ( قریش و یهود) به حد اعلای خود رسیده بود، اذن جهاد از سوی خدا به پیامبر ( ص) نازل گردید و بدین ترتیب غزوات و سریه های پیامبر(ص) شکل گرفت و در سال دوم، سوم و پنجم هجرت، مهم ترین غزوات پیامبر(ص) (بدر، احد و خندق) به وقوع پیوست. در جنگ بدر علی رغم کمی تعداد سپاهیان اسلام و تجهیزات و قوای جنگی مسلمانان، اما به سبب عنایات الهی، ایمان مسلمین به رحمت خدا، استعانت از وی در سختی ها، استقامت در سایه ی حفظ اتحاد و همبستگی و همچنین اطاعت از ولایت امر، پیروزی غرور آفرین مسلمین و شکست مفتضحانه ی دشمن رقم خورد. هنوز چند صباحی از پیروزی مسلمین نگذشته بود که کفار قریش بر آن شدند شکست بدر را جبران نمایند؛ لذا با سپاه و تجهیزات فراوانی رهسپار مدینه شدند و جنگ احد را به راه انداختند. در احد گرچه پیروزی اولیه از آن مسلمانان بود، لیکن به سبب بی نظمی و نادیده گرفتن دستورات رهبری سپاه اسلام شکست سختی خوردند. این جریان به مسلمانان آموخت که از شکست برای آینده درس گیرند و منقاد دستورات رهبری باشند. در این میان بار دیگر مسلمین از عداوت و کینه توزی یهود بی نصیب نماندند و آتش افروزان یهود به کمک دسته و تیره های هم پیمان خود و کفار قریش در سال پنجم هجرت مدینه را به تصرف خویش در آوردند. این بار نیز مسلمین با اتکا به امدادهای الهی و ابتکار عمل ضربه ی سختی بر مشرکین وارد نمودند. این پیروزی سبب ناکام ماندن تلاش کفار و رو شدن دست منافقین، ورزیدگی مسلمین و افزایش هیبت و معنویت آنان،(به سبب معجزات بزرگی که در آن میدان مشاهده کردند) و از همه مهم تر تثبیت موقعیت پیامبر ( ص) در داخل و خارج از مدینه و گسترش دین اسلام گردید. اما آن چه روشن است، این است که دین اسلام، دین خشونت و دیکتاتوری نیست. جنگ های زمان پیامبر(ص) در واقع نوعی مبارزه با ظلم و ستم، دفاع از اسلام و مسلمین، احیاء حقوق آنان، برافراشتن پرچم حق و عدالت و گسترش نور اسلام به اقصی نقاط جهان بوده است. امید است این تحقیق تلنگری برای تفحص هر چه بیشتر پژوهشگران این عرصه باشد تا از این رهگذر توطئه های بدخواهان و غرض ورزان را خنثی نمایند.

قبل از ظهور اسلام به زن خارج از خصوصیات ذاتی و بشری وی، نگریسته می شد. در عربستان زن موجودی پلیدتر از حیوان و مایه ی نزاع و بی آبرویی تلقی می شد و از همه ی حقوق خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی خویش محروم بود. از مهم ترین و هولناک ترین رسوم اجتماعی اعراب ، زنده به گور کردن دختران بود که به دلایل متعدد صورت می گرفت که در رأس آن ها شوم دانستن دختر بود. در ایران کلدانی ها حق ورود به اماکن مذهبی را به زنان نمی دادند زیرا که او را نجس و در ردیف حیوانات می دانستند. قبل آیین مزدا با زنان مانند کنیز و برده رفتار می شد اما در آییین زردشت وضع ایشان بهتر می نمود، زیرا نوعی آزادی اجتماعی – اقتصادی داشتند. زنان خاصه اشراف زادگان می توانستند در آیین های مذهبی، مناصب حکومتی و کسب علم و دانش شرکت کنند و مانند مردان درجات سیر و سلوک را طی نمایند. در روم نیز زنان را از سلاله ی شیطان و مخلوقی مابین انسان و حیوان می دانستند. نه تنها زن عضو اصلی خانواده نبود بلکه حق حضور در محاکم حتی به عنوان شاهد را هم نداشت و شهادت، نذر و قسم وی نیز پزیرفته نبود. در سراسر دنیا نظیر همین عقاید را در مورد زن اعمال می کردند که با درخشش اسلام شخصیت زن احیا و حقوق فطری و قانونی وی مشخص گردید. اسلام در حوزه ی خانواده ( ازدواج، طلاق، حق مهر، جهیزیه، نفقه و ارث ) ، عرصه های گوناگون اجتماع از قبیل علم، سیاست، اقتصاد و ... وارد شد و همه ی انگاره ها و رسوم جاهلی را بر چید و قوانین و معیارهای منطبق با فطرت و عقل سلیم بشری وضع نمود و بای همیشه به زن استقلال ، آزادی و عزت بخشید. به طور مسلم شناخت های اندک و سطحی نگری ها در حوزه ی زن و ابعاد وجودی و حقوقی، باعث پیدایش شبهاتی در اذهان بسیاری از افراد شده است که بر ما و همه ی طرفداران اسلام واجب است تا با تلاش های علمی و فزاینده ی خویش زمینه ی حل و رفع این شبهات و معرفی بهتر اسلام و رضایت و ظهور منجی بشریت را فراهم آوریم.