جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از تحقیق حاضر، بررسی قاعده فقهی حرمت اخذ اجرت بر واجبات از زمان صدر اسلام تا دوره معاصر از دیدگاه فقهای امامیه است . تحقیق حاضر که به روش کتابخانه ای انجام یافته، مشتمل بر چهار فصل است. فصل اول، اختصاص به کلیات دارد و درآن تعاریف، مفاهیم و مفردات بحث بیان می شود. فصل دوم به تبیین آراء و نظرات فقها درباره اخذ اجرت بر واجبات می پردازدکه شامل چهار دوره می شود: صدر اسلام تا علامه حلی، علامه حلی تا محقق کرکی، محقق کرکی تامحقق نراقی و از ایشان تا دوران معاصر درفصل سوم، اوله علماء بر مانعیت و عدم مانعیت دو صفت وجوب و عبادت با اخذ اجرت مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.نهایتا" فصل چهارم اختصاص به ذکر برخی نمودهای عملی همچون اخذ اجرت برشهادت اخذ اجرت برتعلیم قرآن و .... دارد. براساس یافته های تحقیق، ارائه یک حکم واحد برای تمام اقاسم واجبات ممکن نیست و باید قائل ب تفصیل شد. یعنی ملاک در تعبدیات با ملاک در توصلیات متنفاوت است. در واجبات تعبدی به خاطر دخالت عنصر اخلاص و قصد قربت اخذ اجرت برآن جایز نیست و عبادیت با اخذ اجرت تنافی دارد. همچنین در مورد تنافی صفت وجوب با اخذ اجرت می تواگفت که صفت وجوب با اخذ اجرت تنافی دارد.