جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

یکی از برنامه های مهم الهی برای گسترش تقوی و پرهزکاری در سطح جامعه، وجوب « روزه» است. از آنجائی که این عبادات با خودداری از لذتهای مادی و تحمل مشکلات و سختی ها، به ویژه در فصل تابستان همراه است، خداوند با عبارتهائی لطیف، روح انسان را برای پذیرش این حکم آماده می سازد. در آغاز، مؤمنان را به طور مستقیم مخاطب قرار داده و عواطف آنان را برانگیزد تا احساس مسئولیت کنند، سپس با بیان این حقیقت که روزه اختصاص به شما ندارد بلکه در امتهای پیشین نیز واجب بوده است، انجام این عبادت را آسان جلوه می دهد. و سر انجام با بیان فلسفه روزه و اینکه آثار پربرکت آن نصیب شخص روزه دار می شود، این تکلیف را دوست داشتنی و گوارا می سازد. و در اهمیت روزه همین بس، که ثمره آن « تقوا» می باشد و برای مسافر به سوی خدا و حرکت کننده به سوی درجات بهشت، بهترین زاد و توشه تقوا است و بدون آن، درماندگی قطعی است. همچنین برای اینکه از سنگینی حکم روزه کاسته شود، خداوند می فرماید: «چند روز معدودی را باید روزه بدارید و هر کس از شما بیمار و مسافر باشد از این حکم معاف است و روزهای دیگری را به جا آن روزه بگیرد». خود این عبارت بیانگر آن است که فواید و برکات روزه بیشتر است و اگر کسی بداند هیچ گاه آرزو نمی کند که مسافر یا مریض باشد و یا به جای روزه گرسنه ای را سیر کند و شاید منظور این باشد همان گونه که طعام، بیشتر برای افراد معذور بهتر است روزه گرفتن برای کسانی که عذری ندارند بهتر است. پس معلوم است که ماه مبارک رمضان، تنها ماه قمری است که نام آن در قرآن آمده و عظمت ماه رمضان هم به نزول قرآن در آن می باشد و ارزش انسانها هم به هدایت پذیری از قرآن است.