جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

انسان از زمانی که به تشکیل اجتماعات پرداخت، با حکومت و به تبع آن کار گزار، سروکار پیدا کرد. حال، حکومت یعنی چه؟ و حق چه کسانی (کار گزارانی) می باشد؟ و این کار گزاران دارای چه شرایطی باید باشند؟ حضرت علی(ع) که خود یکی از پیشوایان و حکام برتر صدر اسلام می باشد، در زمینه حکومت، اصول سیاستمداری و حکمرانی و روش های حکومت و فرمانروایی نظریاتی دارند که در پژوهش حاضر از منظر شما می گذرد. فصل اول: در این فصل کلیات حکومت شامل معانی لغوی، معانی اصطلاحی، مفهوم حکومت، ضرورت حکومت، نهج البلاغه و مساله حکومت، نظر اندیشمندان درباره حکومت مورد بررسی قرار گرفته است. فصل دوم: شامل اصول مدیریت می باشد که یک کارگزار با به کار گیری آنها می تواند سازمان خود را به مقصد هدایت کند که یکی از مهم ترین اصل ها، اصل عدالت است که هویت، اساس و غایت حکومت علوی است و ثمره اش احقاق حق، حفظ ساختار جامعه و حکومت و کمک به تکامل فرد و جامعه است. و در فصل سوم: به روش های حکومت تشویق و تنبیه، مشورت و رأی زنی، اسوه پردازی، مدارا و، حکمرانی و سیاستمداری پرداخته شد. اشاره حضرت به این است که باید از قوه جذب و دفع برخوردار باشد که ثمره آن موفقیت مدیر و به کمال رساندن افراد ضعیف است. علاوه بر اقدامات ایجابی که باید در مسیر حکمرانی و پرورش حاکمان برداشته شود، و از آنجا که همه انسان ها در معرض لغزش و آسیب هستند، لازم است به موانعی که سد راه یک مدیر وجود دارند. در سه بخش شامل: انواع آسیب، آسیب شناسی و آسیب درمانی پرداخته شود. که آسیب ها مانع به ثمر نشستن اقدامات مثبت (اصول و روشهای حکومت) می باشد و آفت هایی است که بر محصول حکومت (اصول و روشها) پدید می آید وارد می شود و سبب تضعیف تأثیر آن می شود، که آسیب درمانی راه نجات است.