جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

الوین پلنتینگا ظاهر بعضی باورهای دینی را با برخی یافته­های علم امروزی متعارض می­یابد، بنابراین پیشنهاد می­کند برای آنکه هم علم بتواند اشتباهات تفسیری ما را از متون دینی تصحیح کند و هم دین راهنمای علم در پرهیز از یکی انگاشتن نظریه­های علمی با حقیقت شود، باید به علمی روی بیاوریم که از هر آنچه می­دانیم در آن بهره ببریم: خواه آموزه­ها و باورهای دینی، خواه داده­های تجربی و یافته­های علمی. در این مسیر، یکی از مفروضات علم موجود مانع تحقق چنین علمی است: طبیعت­گروی روش‌شناختی قید روش­شناختی­ای است که دانشمندان را ملزم می­سازد در چارچوب مفاهیم، شواهد و تبیین­های طبیعی نظریه­پردازی کنند. به­علاوه، بسیاری از علوم (غالباً علوم انسانی) نیازمند تعاریف و مفاهیم هنجارینی هستند که نظام ارزشی دین می­تواند آنها را تأمین کند. به عقیدة پلنتینگا، می­توان با کنار هم قرار دادن یافته­های علمی و باورهای دینی (اعم از باورهای واقعاً پایه و قرائن هرمنوتیکی)، به همراه طرد طبیعت­گروی روش­شناختی و استفاده از مفاهیم و تعاریف هنجارین دینی، علم آگوستینی را پایه گذارد.