جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در تحقیق حاضر، اندیشه امام خمینی به عنوان یکی از متفکران معاصر دنیای اسلام در زمینه قشربندی و نابرابری اجتماعی با هدف دست یابی به نگرش و الگوی مطلوب و مبانی فکری ایشان در باب قشربندی و ارائه طرحی نظری برای کنترل یا کاهش نابرابری های اجتماعی در جامعه، مورد بررسی قرار گرفت. در بحث از قشربندی اجتماعی سه دیدگاه کلی وجود دارد، نخست، دیدگاه کارکردگرایی، دوم دیدگاه تضاد و سوم، دیدگاه ترکیبی. در این تحقیق با استفاده از دیدگاه ترکیبی، دیدگاه امام خمینی(ره) را در مورد قشربندی اجتماعی بررسی کردیم. روش تحقیق در پژوهش حاضر، روش اسنادی است. با مراجعه به بیانات و آثار امام خمینی شاخصه هایی که طبق نظر ایشان نشان دهنده وجود طبقات و قشرهای مختلف در جامعه است قابل شناسایی است. از جمله این شاخصه ها می توان مواردی همچون شغل، خلق و خوی و خصوصیات فرهنگی مشترک، تحصیلات، مالکیت، ثروت و قدرت سیاسی را نام برد. امام خمینی با پذیرش اصل قشربندی اجتماعی در جامعه راهکارهایی برای تعدیل آن ارائه می دهند. ایشان عواملی از قبیل استعمار، سرمایه داری، آز و فرار از مالیات را عوامل بوجود آورنده نابرابری در جامعه تشخیص داده است. امام خمینی در بیان راههای مقابله با قشربندی اجتماعی موارد زیر را مد نظر داشتند: الف - عدم نفوذ ثروتمندان در حکمرانان، به خاطر مال و ثروت خود. ب- حشر و نشر مدیران و کارگزاران نظام با فقرا و مستمندان. ج- سیاست گذاری اقتصادی به نفع عامه مردم. د- روی آوردن به اسلام ناب محمدی. ه- مبارزه با حکومت های استعماری. و- پرداخت مالیات های اسلامی و کنترل ثروت. ز- تربیت اسلامی و توجه به معنویات. الگوی مطلوب امام خمینی(ره) از قشر بندی اجتماعی که با بقیه عناصر فکری ایشان همخوانی دارد این است که تا حد کفاف، مساوات و فراتر از آن عرصه رقابت در اثر بروز استعدادها و توانایی هاست. در زمینه ریشههای فکری ایشان و در مورد قشربندی اجتماعی می توان موارد مواردی از قبیل اصل اعتقادی توحید، آموزه های قرآن کریم و استناد به کلام و سیره علمی پیشوایان بزرگ دین، خاصه رسول گرامی اسلام را برشمرد.

"شفاعت، کمکِ اولیای خدا به گنهکارانی است که پیوند ایمانی خود را با خداوند قطع نکرده‏اند. برخلاف نظر عده‏ای، اعتقاد به شفاعت نه تنها مایه جرأت و سرسختی در مقابل خدا نیست؛ بلکه پدیدآورنده امید در دلِ گنهکاران و مایه بازگشت آنان به سوی خداوند و دست برداشتن از عصیان است. اعتقاد به شفاعت در صورتی می‏تواند مؤثر و سازنده باشد که دور از هر نوع عوام‏فریبی تفسیر شود؛ زیرا گاهی تفسیرهای غلط از شفاعت، افراد را از درک حقیقت شفاعت بازمی‏دارد. در اندیشه شیعی، افرادی می‏توانند شفاعت کنند که از خداوند اجازه آن را داشته باشند. متأسفانه این مسئله اصیل اسلامی با برخی پیرایه‏های غلط همراه شده است. در مقاله حاضر، سعی شده است با استفاده از نظرات دانشمندان شیعی، معنای صحیحی از شفاعت ارائه شود. "