جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه حاضر، به بررسی و تحلیل مفهوم معجزه پرداخته و مباحث فلسفی مربوط به آن را دنبال می کند. در فصل اوّل، نویسنده ابتدا تعریف عامی از معجزه را ارائه می کند: معجزه، حادثه ای از نوع غیرمعمول است که یک خدا آن را پدید آورد، و اهمّیت دینی دارد; سپس به تحلیل واژه های به کار رفته در آن می پردازد; آن گاه تعریفی را تعریف دقیق از معجزه معرّفی می کند; یعنی نقض قانون طبیعت به دست یک خدا.در فصل دوم، به تحلیل مباحث فلسفی درباره تعریف برگزیده خود می پردازد و از آن جا که هیوم، این مدّعای فلسفی را مطرح کرده که «شواهد، همیشه ضدّ وقوع هر معجزه ادعا شده است»، و استدلال های وی در سنّت فلسفی انگلس اهمّیت بسیار قابل توجّهی داشته، از وی آغاز می کند، و در ادامه به آن چه اخلاف فلسفی هیوم در این موضوع گسترش داده اند می پردازد; آن گاه نویسنده برای ارزیابی دعاوی هیوم و اخلاف فلسفی وی، تحلیل این سه مطلب را لازم می داند: 1. نقض قانون طبیعت; 2. شاهد این که حادثه خاصّ تاریخی به وقوع پیوسته; 3. شاهد دال بر این که عمل یک خدا ( a god ) علّت آن است; سپس در فصل 3، 4، 5، آن ها را تحلیل می کند و در فصل پایانی به تحلیل شواهدی غیر از شواهد تاریخی و علمیت که به سود رخداد معجزه ها به معنای برگزیده هست می پردازد. مترجم، سپس انتقادهایی را بر مطالب نویسنده در فصل های پنجگانه کتاب مطرح می کند.