جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده (فارسی): رساله فایدروس از مهم ترین آثار افلاطون است ، که تقریبا کل اندیشه او را به طور فشرده در خود گنجانده است . این اثر شورانگیز که با سه خطابه در وصف عشق آغاز می شود ، به تبیین و بررسی خطابه نویسی در عصر افلاطون می پردازد و در نقطه اوج خود هنگامی به پایان می رسد که اساسا مسئله نوشتن از سوی افلاطون مورد نقادی واقع می شود . در ظاهر محتوای رساله خطابه نویسی ونقد نوشتن است ، اما در قالب اسطوره ای که در سخنرانی سقراط ارایه شده است ، مطالب عالی فلسفی در حوزه ووجود شناسی و معرفت شناسی افلاطون عرضه شده است . مساله نفس ،جهان شناسی ، نظریه آنامنسیس ، تناسخ و جایگاه عشق در وجود شناسی ومعرفت شناسی از جمله مواردی است که در این رساله در صدد تفسیر آن بر آمده ام . از سوی دیگر افلاطون در اینجا به نقد جایگاه خطابه در زمانه خود می پردازد و معنای جدیدی مبتنی بر دیالکتیک عرضه می کند که نتیجه چنین باز تعریفی چیزی جز این نخواهد بود که خطیبان را به فیلسوفان متمسک کند . افلاطون گرچه تعریف جدیدی از خطابه نویسی ارایه کرده است ، اما در نهایت عنوان می کند که اساسا مطالب فلسفی در خور نوشتن نیستند ، بلکه باید به روش گفتگوی زنده منتقل شوند که در اینجا باز به معنای دیالکتیک متوسل می شود