جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسکن بزرگترین سرمایه و دارایی طول عمر بسیاری از خانوارها است و مالکیت آن منجر به افزایش کمیت واحدهای مسکونی، تسریع رشد اقتصادی، ایجاد امنیت و هویت خانوادگی، افزایش خوشبختی و رفاه خانوادگی، انباشت ثروت و تحرک عمودی خانوارها، بهبود مشارکت خانوارها در فعالیت های اجتماعی و سیاسی و مانند آن می شود. عوامل متعددی در انتخاب خانوارها برای خرید و یا اجاره واحدهای مسکونی موثر هستند. شناسایی این عوامل و میزان تاثیر گذاری آنها می تواند به سیاستگذاری ها و برنامه ریزیهای مسکن و امور رفاهی و اقتصادی جامعه کمک نماید. محدودیت های تابع هدانیک قیمت در برآورد تقاضا برای مسکن و دو ارزشه بودن متغیر وابسته در مطالعات انواع تصرف مسکن سبب شده تا استفاده از مدل لاجیت در تحلیل بازار مسکن به ویژه در تعیین عوامل موثر بر نوع تصرف مسکن طی دو دهه گذشته رایج شود. در این مطالعه که با استفاده از این مدل و بر رویداده های نمونه ای مربوط به بودجه خانوارهای شهری ایران در سال 1379 انجام شده، اثر عوامل مختلف اجتماعی و اقتصادی خانوارها و متغیرهای بازار بر نوع تصرف مسکن توسط خانوارها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله از مطالعه نشان می دهند که در مناطق شهری ایران درآمد جاری، درآمد دایمی، سن و داشتن درآمد بدون کار سرپرست خانوار و نیز بار تکلف، تعداد افراد و برخورداری خانوار از اتومبیل، احتمال مالکیت را افزایش داده و متغیرهائی مانند درآمد موقتی، مرد بودن و اشتغال به تحصیل سرپرست، تعداد افراد عضو تعاونی مسکن، بی همسری سرپرست در اثر فوت و یا طلاق همسر احتمال اجاره نشینی را افزایش می دهند.

مسکن از کالاهای اساسی و دارای سهمی بسیار زیاد در بودجه خانوارها، ارزش افزوده و موجب اشتغال در کشور است. شناخت عوامل موثر بر تقاضای مسکن در مناطق شهری به رفع عدم تعادل در این بازار کمک می کند.این مقاله یک مدل را برای تقاضای مسکن در ایران توسعه می دهد. برای برآورد تقاضا از فرض همزمانی انتخاب نوع تصرف و تقاضا استفاده شده است. برای انجام این برآورد داده های مقطع عرضی مربوط به 12338 خانوار نمونه شهری در سال 1380 مورد استفاده قرار گرفته است.در این مطالعه اجاره اعلام شده خانوارهای مالک (مستاجر) تابعی از درآمدهای جاری، دایمی و موقتی و متغیرهای اجتماعی-اقتصادی در نظر گرفته شده است. روش حداقل مربعات معمولی (OLS) در برآورد درآمد دایمی و موقتی مورد استفاده قرار گرفته است.براساس نتایج بدست آمده انواع درآمدهای جاری، دایمی و موقتی، سن سرپرست و تعداد افراد باسواد خانواده برروی تقاضا اثر مثبت و اندازه خانوار برروی تقاضا اثر منفی دارد.علاوه برآن نتایج این تحقیق نشان می دهد که تمایل به مالکیت مسکن در برخی از گروه های خاص مانند جوانان در مقایسه با سایر گروه های سنی در مناطق شهری ایران کمتر است.