جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در تاریخ ایران پس از اسلام، عصر صفوی به لحاظ تحولات مهم سیاسی - اجتماعی نقطه عطفی محسوب می شود که با حکومت انقلابی شاه اسماعیل صفوی آغاز می گردد. نگارگری صفویه نیز مانند سایر شاخه های هنری از این تاثیر بر کنار نماند و شاید بیش از شاخه های دیگر بتوان نشانه های تحولات اجتماعی را در آن مشاهده نمود. در این نوشتار با نگاهی به چند و چون این تاثیرگذاری، سعی گردیده تا تحولات نگارگری عصر صفوی به موازات تحولات اجتماعی آن مورد بحث و بررسی قرار گیرد. یکی از این رویدادهای قابل توجه، گسترش رابطه با اروپاییان است که نمود آن بیش از هر پدیده هنری در نگارگری قابل مشاهده و اندازه گیری است. ارتباط مستقیم با اروپاییانی که به ایران می آمدند، آثار هنری وارداتی از اروپا و هنرمندان اروپایی ساکن در ایران همگی زمینه شکل گیری سبک جدیدی در نقاشی ایرانی را فراهم آورد. مضافا، تحولات درونی نگارگری نیز، همچون مستقل شدن نقاشی از کتابت و واقع گرایی، روند تغییر در نقاشی ایرانی را تسریع نمود. در واقع، تغییرات ایجاد شده در نگارگری صفوی دو روند موازی بودند که اولی درونی و در ادامه سیر کند و طبیعی تحول نگارگری ایران و دیگری سریع و انقلابی و تحت تاثیر هنر اروپاییان شکل می یافت. از این میان، آن که ادامه یافت و به تدریج فراگیر شد روند دوم بود.سوالاتی که در این مقاله پاسخ داده می شود:1- تحولات نگارگری دوران صفوی تحت تاثیر چه فرآیندهای اجتماعی و فرهنگی شکل گرفت؟2- آثار هنر وارداتی اروپا و هنرمندان اروپایی چه تغییرات سبکی و تکنیکی را در نگارگری ایران عصر صفوی پدید آوردند؟اهدافی که در این مقاله مدنظر است؟1- بررسی تاثیر و تاثر تحولات سیاسی - اجتماعی عصر صفوی بر نگارگری این دوران.2- دستیابی به نوع تاثیرپذیری نگارگری ایرانی عصر صفوی از سبک ها و تکنیک های نقاشی اروپایی.روش تحقیق: تاریخی - تحلیلی

دشت ایذه،‏ دشتی رسوبی واقع در شمال شرقی استان خوزستان است که در سال 1386 طی بررسی های سطحی آن تعداد 54 محوطه فراپارینه سنگی و اوایل نوسنگی در آن کشف شد. هنری رایت،‏ که پیش از انقلاب این محوطه را مورد بررسی قرار داده بود،‏ اشاره می کند که تنها 30 درصد از کوهپایه ها را به صورت کامل بررسی کرده اند و بنابراین امکان به دست آوردن «الگوی استقرار» (settlement pattern)‎ در دوره فراپارینه سنگی را نداشته اند. پس از انقلاب نیز در بررسی هایی که در مناطق اطراف دشت ایذه صورت گرفت تعدادی از محوطه های عصر سنگ کشف شد. تحلیل های مکانی محوطه های کشف شده در بررسی 1386 و نگاهی به چشم انداز زیستی منطقه نشان می دهد که وجود دو دریاچه که در حوزه آبریز داخلی دشت ایذه شکل گرفته است و جریان های فصلی همگی از اطراف دشت ایذه به داخل این دو دریاچه سرازیر می شود،‏ به همراه ویژگی های زمین شناختی منطقه که منجر به شکل گیری غارها و اشکفت های فراوان در منطقه شده است،‏ عوامل بسیار مهمی در شکل گیری محوطه های عصر سنگ محسوب می شده است.