جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مقایسه تاثیر مشاوره گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری و کتاب درمانی شناختی بر افسردگی زنان 30-40 ساله هدف اصلی پژوهش حاضر است. این پژوهش، پژوهشی نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون در دو گروه آزمایشی (مشاوره گروهی با شیوه شناختی - رفتاری و کتاب درمانی شناختی) با گروه کنترل می باشد. به این منظور از بین مراجعه کنندگان به مراکز خدمات مشاوره ای شکوه و انجمن ایرانی مطالعات زنان یک نمونه متشکل از 30 نفر زنان 30-40 ساله که در آزمون افسردگی بک نمره خفیف و متوسط داشتند، انتخاب و به روش تصادفی در سه گروه شناختی - رفتاری، کتاب درمانی شناختی و گروه کنترل قرار گرفتند.پس از مداخله های درمانی، تست مذکور به طور مجدد روی آزمودنی ها اجرا شد و با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون t استیودنت برای مقایسه میانگینها به وسیله نرم افزار SPSS به تحلیل داده ها و بررسی فرضیه ها پرداخته شد.نتایج تفاوت معناداری را در کاهش میزان افسرگی در گروههای آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد (P<0.05). همچنین یافته ها نشان داد که روش درمان شناختی - رفتاری از روش کتاب درمانی شناختی در کاهش افسردگی آزمودنی ها موثرتر بوده است، هر چند که این تفاوت معنادار نیست.

 پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد ارتباطی ستیر بر عملکرد زوجین ناکارامد انجام شده است. روش انجام پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و افراد نمونه با توجه به طرح به کار رفته (طرح کنترل گروههای نا برابر) که از طرحهای نیمه آزمایشی است، در گروه آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی جایگزین شدند. نمونه این پژوهش 12 خانواده، یعنی زن و شوهر (‌6 زوج در گروه آزمایش و 6 زوج در گروه کنترل) مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و بخش روانپزشکی بیمارستان آیت الله طالقانی بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t استودنت برای مقایسه میانگینها استفاده شده است. ابزار این پژوهش مقیاس سنجش عملکرد خانواده بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که مشاوره گروهی با رویکرد ارتباطی ستیر باعث بالا رفتن کارایی زوجین در مقوله های حل مشکل، ارتباط، نقشها، همراهی عاطفی،‌ آمیزش عاطفی،‌ کنترل رفتار و عملکرد کلی خانواده شده است.

عزت نفس فرد از کجا نشات می گیرد؟ آیا بین زن و مرد از این لحاظ تفاوت وجود دارد. فرض بر این است که عزت نفس با نرم های مناسب جنسیت و زمینه و قلمرو فرهنگی، جدایی و استقلال برای مردان و ارتباط میان فردی و همبستگی برای زنان مرتبط است. یافته های پژوهشی نشان می دهد که عزت نفس مردان با فرایند فردگرایی که در آن موقعیتهای شخصی فرد و عزت نفس زنان با فرایندی که در آن پیوند و همبستگی با افراد مهم و معنادار زندگی است، مورد تاکید هستند. این یافته ها با توجه به کاربرد آنها برای ساختار و پویایی های «خود» در هر دو جنس مورد بحث قرار می گیرد.

در این مطالعه رابطه بین الگوهای ارتباط زوج های دانشجو و الگوهای ارتباط والدین آن ها مورد بررسی قرار گرفت. هدف از مطالعه آزمون فرضیه انتقال بین نسلی الگوهای ارتباط در مواقع تعارض زناشویی بود. طرح تحقیق توصیفی و از نوع پس رویدادی بود. داده های تحقیق به وسیله پرسش نامه الگوهای ارتباط (CPQ)، که یک ابزار خودسنجی است و الگوهای ارتباط زوج را در سه مرحله از تعارض زناشویی براورد می کند، گردآوری شد.زوج های دانشجوی دانشگاه های دولتی شهر تهران و والدین آنها، جامعه آزمودنی های این تحقیق را تشکیل می دادند. گروه ازدواج، 153 زوج را در بر می گرفت که از این میان 52 زوج دانشجو، 51 زوج را والدین زن و 50 زوج را والدین شوهر تشکیل می دادند. برای انتخاب آزمودنی های گروه ازدواج از روش ازدواج گیری غیر احتمالی، نوع گلوله برفی استفاده شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل همبستگی جزیی تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش غالب فرضیه های تحقیق را تایید نمود. همبستگی مثبت و معنا داری بین الگوی ارتباط سازنده متقابل زوج های دانشجو و والدین آن ها وجود داشت (P<0.01). همبستگی مثبت و معنا داری بین الگوی ارتباط اجتناب متقابل زوج های دانشجو و والدین آن ها وجود داشت (P<0.05). انتقال بین نسلی الگوی ارتباط توقع، کناره گیری قائل به تفاوت جنسیتی بین زن و شوهر بود: یافته ها نشان داد که بین الگوی مرد توقع، زن کناره گیری زوج های دانشجو و والدین شوهر همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد (P<0.01)، ولی بین الگوی مرد توقع، زن کناره گیری زوج های دانشجو و والدین زن، هرچند همبستگی مثبت وجود دارد، اما از لحاظ آماری معنادار نبود. این امر در مورد الگوی ارتباط زن توقع، مرد کناره گیری حالت عکس داشت. یافته های این پژوهش را می توان در امر پیش گیری و درمان مشکلات زناشویی به کار گرفت.

در پژوهش حاضر به منظور بررسی روابط ساختاری متغیرهای توجه و حضور کامل ذهن، عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی و اجتماعی بودن با یکدیگر و در ارتباط با معناجویی در زندگی (به عنوان مرکز ثقل مدل) 216 نفر از زنان مطلقه 20-45 ساله مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده اند. ابزار پژوهش، پرسش نامه محقق ساخته معناجویی در زندگی مبتنی بر توجه و حضور کامل ذهن، عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی و اجتماعی بودن می باشد.با تجزیه و تحلیل داده ها و استفاده از نرم افزار AMOS، مدلی بر اساس 6 مسیر مستقیم و 2 مسیر غیرمستقیم با برازش مناسب تدوین شد. در این راستا، توجه و حضور کامل ذهن با عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی، معناجویی در زندگی و اجتماعی بودن، رابطه مستقیم و مثبت و با میانجی گری عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی با معناجویی در زندگی رابطه مثبت و غیرمستقیم دارد. عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی با معناجویی در زندگی رابطه مثبت و مستقیم و با اجتماعی بودن، رابطه منفی و مستقیم دارد. عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی با میانجی گری معناجویی در زندگی با اجتماعی بودن رابطه مثبت و غیرمستقیم دارد و معناجویی در زندگی نیز رابطه مثبت و مستقیمی با اجتماعی بودن دارد.برازش این مدل در زنان مطلقه می تواند حکایت از تحقق معناجویی در زندگی آن ها به واسطه تاثیراتی که از توجه و حضور کامل ذهن و عدم مقاومت وجودی در برابر زندگی می پذیرد و تاثیری که بر اجتماعی بودن آن ها می گذارد، داشته باشد و امکان طراحی چارچوب های دقیق تر علمی را برای مداخلات درمانی و آموزشی در این گروه از زنان فراهم کند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت مقالات منتشر شده در نشریه تحقیقات زنان از سال 1386 تا 1389 است که از روش تحلیل محتوایی و استنادی انجام شده است. اهداف جزئی دیگر این پژوهش عبارتند از: تعیین پراکندگی موضوعی، نوع روش استفاده شده، وضعیت زبانی و میزان استناد به منابع مختلف. ابزار گردآوری داده ها مشاهده اسنادی و تهیه فهرست اولیه است. جامعه آماری این مطالعه شامل 9 شماره از فصلنامه تحقیقات زنان از سال 88-1386 که نمونه آماری آن شامل 60 مقاله موجود در این شماره های فصلنامه است. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 14 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که بیش ترین روش استفاده شده، روش توصیفی و بیش ترین پوشش موضوعی، اشتغال و کارآفرینی بوده است. هم چنین بین میزان مشارکت مردان نسبت به زنان در این نشریه تفاوت معناداری وجود ندارد. پر استنادترین مولفان نیز در این پژوهش مشخص شدند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر سایکودرام (روان نمایش گری) بر افزایش میزان شادکامی و ابراز وجود در دانش آموزان دختر پایه سوم مقطع راهنمایی انجام شد. در این پژوهش از راه نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای مدرسه، پایه تحصیلی و کلاس انتخاب شد. سپس در دو کلاس آزمون های شادکامی اکسفورد و ابراز وجود گمبریل و ریچی به عنوان پیش آزمون اجرا شد که 20 نفر از دانش آموزان به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات سایکودرام (روان نمایش گری) که با فاصله دو بار در هفته اجرا می شد، شرکت کردند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. پس از پایان جلسات روان نمایش گری، به عنوان پس آزمون پرسشنامه های مذکور در هر دو گروه اجرا شد. نتایج حاصل از پرسشنامه ها از طریق آزمون آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که روش روان نمایش گری بر افزایش میزان شادکامی و ابراز وجود دانش آموزان دختر اثربخش است.

این پژوهش با بهره گیری از مبانی نظری تئوری خودنظم بخشی برای حل مشکلات و ارتقا رضایت زناشویی طراحی شده است. محتوای اساسی زوج درمانی خودنظم بخشی این است که خود زوجین (نه درمانگر) تغییرات طولانی مدتی را در رابطه شان ایجاد کنند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر زوج درمانی خودنظم بخشی کوتاه مدت بر افزایش رضایت زناشویی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه زوجین مراجعه کننده به درمانگاه شهر بابلسر بوده و نمونه شامل 20 زوج که در بهـار و تابستان سال 1386 جهت دریافت کمک های تخصصی در زمینه مشاوره زناشویی مراجعه کرده بودند که به روش تصادفی ساده در گروه های آزمایش (10 زوج) و کنترل (10 زوج) جایگزین شدند. سپس آزمون رضایت زناشویی انریچ بر روی آن ها اجرا شد. یافته های این تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه (مانوا) نشان داد که زوج درمانی کوتاه مدت خودنظم بخشی بر افزایش رضایت زناشویی، سازگاری با شخصیت همسر، ارتباط، حل تعارض، رضایت مندی از اوقات فراغت، بهبود رابطه جنسی و رابطه با خویشاوندان و دوستان موثر می باشد، اما جنسیت آزمودنی ها تاثیری بر میزان اثربخشی درمان خودنظم بخشی ندارد. نتیجه گیری نهایی این است که شیوه فوق تاثیر به سزائی در افزایش رضایت زناشویی زوجین دارد و زوج درمانگران می توانند نقش خودنظم بخشی را در حل تعارضات و افزایش رضایت زناشویی به عنوان عامل مهم در نظر بگیرند.