جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عشق سوزان و سعی و تلاش مداوم بشر در کشف مجهولات و نادانسته ها همواره در تاریخ بشریت ثابت و پایدار بوده است. از جمله ی این مجهولات که ذهن انسان را بسیار مشغول نموده، فلسفه ی آفرینش است که مکاتب ، ادیان ، و دانشمندان هریک به طرق مختلف به آن پرداخته اند. از دیدگاه کلام وحی آفرینش هستی، عبث و بیهوده نیست. دو هدف در آیات الهی برای آفرینش انسان بیان شده : یکی هدف متوسط و دیگری هدف عالی. از این دو ، هدف متوسط به تمام موجودات عالم اعم از انسان و حیوان، و هدف عالی فقط به انسان که اشرف مخلوقات است، برمی گردد. در قرآن هدف از خلقت انسان عبادت کردن، خلافت و جانشینی خدا، رحمت پروردگار، آزمایش انسان، معاد، پیشرفت و تکامل هستی بیان شده است. در احادیث و کلام گهربار ائمه اطهار(ع) هدف از آفرینش انسان، پیامبر و ائمه، اظهار حکمت، لطف و کرم خداوند، احسان و طاعت، اظهار قدرت و .... ذکر گردیده تا انسان با شناخت خود و پروردگار در برابر قادر متعال سرتعظیم فرو آورد و مستوجب رضوان و قرب الهی گردد. بیان فلسفه آفرینش انسان در ادیان مختلف چندان روشن نیست ، چنان که در دین مسیحیت و یهودیت فلسفه آفرینش انسان به طور واضح و شفاف بیان نشده ، بعلاوه انجیل و تورات کنونی تحریف شده اند. آفرینش در آیین زرتشتی با اهورامزدا آغاز می شود ، اهورامزدا مظهر کمال است و آفرینش در خداوند همانند او ؛ قدیم ، ازلی ، ابدی و غیر قابل تغییر است. نظریه های مکاتب مختلف ، پیرامون فلسفه آفرینش انسان قابل توجه است ، پوچ گرایان زندگی را پوچ و بی ارزش می شمارند. آنها معتقدند زندگی عبث و بیهوده است، انسان فانی بوده و با مرگ همه چیز به پایان می رسد. گروهی از دانشمندان، اخلاق را بنیاد خلقت انسان می دانند. اخلاق چه فردی و چه اجتماعی اگر فقط متکی به علم، وظیفه و عقل منهای ایمان و معاد باشد بر اثر امیال و خواهش های نفسانی بر باد خواهد رفت. مادیین تنها به لذات جسمی انسان توجه کرده از لذات روحی و معنوی بشر غافل مانده اند ، به طور نمونه به نظریه تکامل آفرینش که توسط داروین مطرح شده ، اشاره می کنیم. به اعتقاد او انسانهای اولیه همان میمون ها می باشند کهبه مرور زمان تغییر شکل داده و به انسان کنونی تبدیل شده است. با گذر زمان ، نظریات و فرضیه های دانشمندان یا بطور کامل باطل و نقض شمرده شده و یا نظریه ی دیگری جانشین نظریه اول آنها گردیده است. و همه مکاتب و ادیان مختلف از پاسخ گویی به ذهن تشنه انسان پیرامون فلسفه آفرینش انسان عاجز و درمانده اند. تنها کلام وحی و سخنان گهربار ائمه اطهار ( ع) است که می تواند چونان همیشه در ظلمات و تاریکی راهنما و چراغ هدایت بشریت باشد و او را به سرمنزل مقصود، که همان شناخت خداوند و اظهار بندگی و عظمت اوست، برساند.