جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این تحقیق به نقش روحانیت در ظهور انقلاب و تحولات این نهاد در جریان نهضت اسلامی اشاره شده است. هدف اصلی از پرداختن به این موضوع نشان دادن عظمت و جایگاه روحانیت و نقش این نهاد در شکست یا پیروزی انقلاب می باشد. این موضوع هنگامی ضرورت پیدا می کند که بدانیم،ملت ایران طعم شیرین پیروزی را زمانی تجربه کرده، که روحانیت و مرجعیت عالی شیعه با ایدئولوژی برگرفته از مکتب نورانی اسلام و با هدف احیاء و اجرای احکام اسلامی رهبری نهضت را بر عهده گرفته بودند. تردیدی نیست که بدون شناخت درست وقایع و حوادث گذشته و تحلیل واقعی و مناسب آن نمی توان اندیشه و چشم اندازی صحیح به آینده داشت. لذا ارائه ی چهره ای روشن و واقعی از حوادث گذشته رسالت همه ی پژوهشگران صحنه های اسلام و انقلاب اسلامی می باشد. ملت مسلمان ایران از آن جایی که، طعم شیرین تبعیت و پیروی از مرجعیت اسلامی را در جریان نهضت تنباکو و مرحله اول انقلاب مشروطه را در حافظه تاریخی خود داشت. و همچنین طعم تلخ اعتماد به روشنفکران غرب زده و ملی گرایان وابسته را نیز به یاد داشت. از این رو به نهضتی روی آورد که رهبری آن در دست مرجعیت عالی شیعی، ایدئولوژی آن به طور کامل برگرفته از مکتب نورانی اسلام و اهداف و جهت گیری های آن در جهت احیاء و اجرای احکام اسلامی بود. این نهضت با قیام پانزده خرداد سال42 اوج گرفت و در یک دوره پانزده ساله بستر سازی و آماده سازی آن صورت گرفت. در این دوره، دولت های فرمایشی به دلیل عدم مشروعیت و مقبولیت لازم و نداشتن پایگاه های مردمی یکی پس از دیگری سقوط می کرد. حکومت نظامی نیز به عنوان آخرین حربه به کار گرفته شد. در مقابل مبارزات مردمی نیز شدت یافت. رهبر انقلاب همواره با صدور اطلاعیه ها و بیانیه های پی در پی و فراخوانی مردم برای حضور در صحنه جهت نابودی رژیم نقش تاریخی روحانیت را دوچندان می نمود. برنامه ریزی راهپیمایی ها، سخنرانی در مساجد، تهیه شعارها و در مجموع سازماندهی نهضت به طور عمده توسط روحانیت مبارز صورت می گرفت. این سخنرانی ها سرانجام در سال های 56 و 57 به اوج خود رسید و سپس ورود امام خمینی پس از دو دهه مبارزه در 22 بهمن 1357 نظام سیاسی پهلوی و همراه آن نظام شاهنشاهی رابرچید وسبب تشکیل دولت موقت و برقراری جمهوری اسلامی توسط مردم گردید. روحانیت درنظام سیاسی جدید جنبه ی محوری پیداکرد و مهم ترین جایگاه حقوقی – سیاسی را در قانون اساسی جمهوری اسلامی احراز نمود به طوری که دوام و بقاء نظام سیاسی جدید، به میزان زیادی وابسته به عملکرد و حضور روحانیون می باشد.

امر به معروف و نهی از منکر دو فریضه ی بزرگ از فرایض الهی و دو وظیفه ی مهم از وظایف مسلمانی است. همان گونه که نماز و روزه و خمس و حج و جهاد از احکام دین و وظایف مسلمین است، این دو واجب الهی نیز در صورت تحقق زمینه های آن، دستور الهی و از شرایط اسلام و دینداری است.آشنایی با آثار شوم گناه، انسان را برای ترک منکر آماده می کند و آشنایی به منافع و آثار خوبی ها انسان را برای انجام معروف آماده می سازد. طبق بررسی هایی که در آیات و روایات شده است، آثار و برکاتی که با انجام امر به معروف و نهی از منکر عاید فرد می شود، عبارتند از؛ برخورداری از نصرت الهی، سالم ماندن دین و دنیای انسان، زیاد شدن عمر و روزی انسان و نجات از بلاها و آتش دوزخ. برکاتی که عاید جامعه می شود نیز عبارتند از: هموار شدن راه های صحیح کسب و تجارت و ریشه کن شدن گران فروشی و احتکار، دلگرمی بیشتر مؤمنان به انجام کارهای شایسته و دلسردی دشمنان از پیگیری کارهای خلاف و ناشایست. همچنین با امر به معروف و نهی از منکر به عنوان یک اصل « نظارت عمومی» با حسن اجرای احکام عدالت گستر اسلام، زمینه ی فراگیری عدالت اجتماعی را فراهم می سازد و به فرموده ی امام محمد باقر(ع) امر به معروف، ضامن پایداری نظام و حمایت از نیکوکاران و استخوانی در گلوی خلاف کاران است. از جمله ضررهایی که به واسطه ی ترک امر به معروف ونهی از منکر عاید فرد می شود؛ سست و بی اعتقاد شدن ایمان فرد، محروم شدن از رحمت و الطاف الهی و مستجاب نشدن دعای انسان. و ضررهایی که به واسطه ی ترک امر به معروف و نهی از منکر عاید اجتماع می شود؛ گسترش فساد اخلاقی در سراسر جامعه، تسلط اشرار بر مسلمانان و دگرگونی ارزش ها و به عبارتی انقلاب ارزش ها و سلب نعمت های الهی از انسان می باشد. برآیند تحقیق این است که، تحقق امر به معروف ونهی از منکر از طریق بیان آثار آن برای افراد جامعه، باعث می شود بسیاری از منکرات انجام نشود و گرایش به معروف ها، سیر صعودی پیدا کند. لذا مهم ترین عامل بازدارنده ی فرد از ادامه ی انجام خلاف، شفاف سازی و آگاهی بخشی است. بنابراین باید اطلاع رسانی پیرامون خطرات و آسیب های اعمال منکر و عاقبت تأسف باری که دامن گیر فرد و جامعه می شود صورت گیرد تا زمینه های ارتکاب گناه از بین برود.

پژوهش شامل موارد ذیل است تشکیلات فاطمیان ، تشکیلات اداری ، خلافت ، وزارت ، کارگزاران دولتی و درباری ، تشریفات دربار فاطمیان ، تشکیلات فضایی ، امور نظامی ، نهادهای آموزشی و پیشرفت علوم ، نهادهای آموزشی ، علم و علما، هنر و معماری ، معماری دوره فاطمی ، هنرهای زیبا، وضعیت اقتصادی اجتماعی ، اوضاع اقتصادی ، اوضاع اجتماعی ، روابط با سایر دول