جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این پایان نامه تحقیقی در متافیزیک عمومی ویلیام ارنست هاکینگ است. تلاش برای تبیین و ارزیابی نظام متافیزیکی او به‌عنوان یک کل، به‌جای تمرکز بر هر جنبه‌ای از آن به‌ویژه انجام می‌شود. بنابراین، نگرانی مربوط به مسائل اساسی متافیزیکی تجربه، دانش و ماهیت واقعیت غایی است که اساساً در زمینه رابطه انسان با آنچه واقعی ترین است در نظر گرفته می شود. اگرچه مطالعات متعددی در مورد جنبه‌های مختلف فلسفه هاکینگ، به‌ویژه در عرفان و فلسفه دین انجام شده است، اما تاکنون پژوهش‌های جامعی در مورد متافیزیک او انجام نشده است. روش کار در این پایان نامه عمدتاً تمرکز بر نوشته های خود هاکینگ، با توجه به سایر متفکران است که ممکن است برای بیان و اظهار نظر واضح تر لازم باشد

ترجمه ماشینی : در سال 1940، ویلیام ارنست هاکینگ (1873-1966)، استاد تاریخ و فلسفه دین در دانشگاه هاروارد، مدلی را برای بازشناسی مسیحیت پیشنهاد کرد که از آن به وسیله ای برای ایجاد جامعه جهانی تبدیل می شود. هاکینگ متقاعد شده بود که تلاش‌ها برای «جابه‌جایی رادیکال» سایر ادیان توسط مسیحیت، که رسالت معمول مسیحیان بود، آسیبی به ادیان جهانی و ادیان زنده مردمان بومی و همچنین به مسیحیت بود، زیرا مسیحیت چنین چیزی را نمی‌خواست. تفکر مسیحی همچنان در حال رشد است. یک ترکیب ساده از سایر ادیان زنده برای هاکینگ بسیار "عاشقانه" بود. او یک «فرآیند اشتراک گذاری» را انتخاب کرد که نه تنها به حفظ و درک مجدد مسیحیت، بلکه سایر ادیان زنده نیز منجر شود. سؤالی که این پایان نامه را راهنمایی می کند این است که آیا نظریه هاکینگ در مورد بازبینی مسیحیت مدلی قابل اجرا است که آن را منادی جامعه جهانی می کند یا خیر؟ از آنجایی که تجربه نقش مهمی در نظریه هاکینگ ایفا می کند، پایان نامه با تجربیات کلیدی زندگی او آغاز می شود که به نظریه بازبینی او کمک می کند. سپس به تبیین فلسفه دین او می‌پردازد، که به‌طور گوناگون به عنوان عرفان آرمانی، یا عرفان فلسفی توصیف می‌شود، زیرا برای هاکینگ، عارف کلید نظریه بازبینی اوست. جوهر مسیحیت که باید در هر گونه بازبینی از آن حفظ شود، در اصطلاحات انتخاب شده توسط هاکینگ توضیح داده می شود و نیازی که او برای غرب زدایی از مسیحیت می دید بررسی می شود. سپس مدل برداشت مجدد هاکینگ شرح داده می شود. فصل پایانی کاربرد مدل هاکینگ را نه تنها برای مسیحیت بلکه برای سایر ادیان زنده نشان می دهد. این رساله مدل جدیدی را برای برداشت مجدد از مسیحیت پیشنهاد نمی‌کند، اما هدف بسیار ساده‌تر آن است که به تفصیل در مورد مدلی که از قبل در دسترس است، منسجم، واقع‌بینانه، و با چند تصحیح می‌تواند مفید واقع شود. دورانی که به طور فزاینده ای نیاز به پرداختن به فردگرایی های شخصی، ملی و مذهبی دارد که اغلب به جای تأثیرگذاری بر جامعه جهانی، مانع ایجاد می شود.

احساس و شناخت نزد فیلسوفان دین و عرفان، همواره به‌عنوان دو مؤلفه سازنده دین، عرفان، تجربه‌ دینی و عرفانی شناخته شده­اند. در این میان دو تن از فیلسوفان دین غربی، جیمز و هاکینگ، بیش از دیگران در سازگارنمودن این دو عامل در متن دین و عرفان نقش داشته­اند. چگونگی این تلفیق از دیدگاه این دو تن، موضوع بحث این نوشتار است. از دیدگاه جیمز سرچشمه عمیق­تر دین، احساس است. جیمز هم تجارب عرفانی را از مقوله احساسات و عواطف می‌شمرد و هم آنها را دارای حیث معرفتی می­داند؛ اما معرفت مورد نظر وی که در متن تجربه حاضر است، معرفتی بدون وساطت مفاهیم است. هاکینگ ماهیت دین را تجربه دینی و این تجربه را آمیخته­ای از احساسات دینی و ایده­های دینی می­داند. این ایده­ها در خودِ مرحله تجربه حضور دارند و به‌نحوی بارزتر، به‌عنوان نتیجه تجربه ظاهر می­شوند. تجربه، اصل ایده و استدلال را فرا می­نهد و در مرحله بعد، ذهن با بهره­گیری از آن تجربه، به رقم‏زدن مفاهیم، نظریات و استدلال‏های روشن می­پردازد تا به آنها ثبات و جایگاهی مستحکم دهد. پس هاکینگ تجربه دینی را نه­ تنها احساسی و شناختی، بلکه مفهومی و تقریباً نظری می­داند؛ به­گونه­ای که مفاهیم و نظریات در درون خود آن وجود دارند و البته به شکلی کامل­تر و روشن­تر از آن زاده می‏شوند. بدین­سان هاکینگ در انتقاد به جیمز، نه فقط معرفت غیرمفهومی را در متن دین راه می­دهد، بلکه شناخت‏های مفهومی، حتی استدلالی را ریشه­دار در خود دین و تجربه دینی می­بیند.