جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫بحث مهدويت در جامعه بشري و در اديان، آيينها و مذاهب مختلف، چنان حضور مستمر و چشمگيري دارد که شباهت تامي به بحث نجات اخروي انسان و آينده روشن و اميد آفرين بشريت دارد. بدون ترديد بحث مهدويت، تصويري دنيوي از زندگي است که آيند? زندگي بشريت را با ظهور منجي آخر الزمان قرين اميد وآسايش مينمايد. اهميت اين بحث در جامعه اسلامي و در فرهنگ ديني و بهويژه در عصر کنوني از سوي اسماعيليه نيز به عنوان يک جماعت ديني و مذهبي مهم تاريخ اسلام و تأثير گذار انديشه و فرهنگ ديني که اکنون نيز در جاي جاي جهان اسلام در شاخهها و جريانهاي مختلف حضور زنده و فعال دارد، فابل توجه است. پژوهش حاضر در ضمن نه فصل، به بحث مهدويت در اسماعيليه پرداخته است. در آغاز پس از بررسي مفهوم مهدويت و عقيده، انتطار در اديان ديگر را بيان کرده، و در پي آن، مهدويت را در آيات و روايات بررسي نموده است. سپس به معرفي اسماعيليه و فرقههاي آن پرداخته است، و در پايان به بحث اصلي، يعني مهدويت در اسماعيليه پرداخته و اين مسئله را در بين فرقههاي اسماعيليه، از جمله قرامطه، فاطميان، مستعلويه (طيبيان) و نزاريه بررسي کرده است. بايد توجه کرد که فرقه اسماعيليه از فرقههاي اسلامي - شيعي است که در درون خود دچار انشعابات و تطورات عقيدتي - فکري فراواني شده است. بنابراين، کمتر ميتوان حکم کلي واحدي را به اسماعيليه نسبت داد. شايد عقيده به امامت و به تبع آن، انديشه موعودگرايي و مهدويت در اين فرقه، از بيشترين تطورات برخوردار بوده است. بنابراين، بايد در گزارش از موضوع مهدويت در اسماعيليه، هر کدام از انشعابهاي دروني اين فرقه را جداگانه لحاظ کرد. در ديدگاه اسماعيليه، ادوار مقدس عالم، به دور هفتم ختم ميشود و در اين دور است که مهدي ظهور ميکند و حقايق باطني عالم را براي انسانها آشکار ميکند؛ بنابراين، همه انبيا مقدمه اين دورهاند.